In The Shadow Of Our Pale Companion - Agalloch

Through vast valleys I wonder

To the highest peaks

On pathways through a wild forgotten landscape

In search of God, in spite of man

'til the lost forsaken endless.. .

This is where I choose to tread

Fall.

shall we fall into the nihil?

The nothingness that we feel in the arms of the pale

In the shadow of the grim companion who walks with us Here is the landscape

Here is the sun

Here in the balance of the earth

Where is the god?

Has he fallen and abandoned us?

As I’m stalked by the shadow of death’s hand

The fire in my heart is forged across the land

Here at the edge of this world

Here I gaze at a pantheon of oak, a citadel of stone

If this grand panorama before me is what you call God.. .

Then God is not dead

I walked down to a river and sat in reflection of what had to be done

An offering of crimson flowed into the water below

A wound of spirit from which it floated and faded away

.. .like every hope I’ve ever had.. .

.. .like every dream I’ve ever known.. .

It washed away in a tide of longing, a longing for a better world

From my will, my throat, to the river, and into the sea.. .

.. .wash away.. .

.. .fade away.. .

Here is the landscape

Here is the sun

Here at the edge of the earth

Where is the god?

Has he fallen to ruin?

As I’m stalked by the shadow of death’s hand

My heathen pride is scarred across the land

Door uitgestrekte valleien vraag ik me af

Naar de hoogste toppen

Op paden door een wild vergeten landschap

Op zoek naar God, ondanks de mens

tot de verloren verlaten eindeloos...

Dit is waar ik ervoor kies om te lopen

Val.

zullen we in de nihil vallen?

Het niets dat we voelen in de armen van de bleke

In de schaduw van de grimmige metgezel die met ons wandelt Hier is het landschap

Hier is de zon

Hier in de balans van de aarde

Waar is de god?

Is hij gevallen en heeft hij ons in de steek gelaten?

Terwijl ik achtervolgd word door de schaduw van de hand van de dood

Het vuur in mijn hart is over het land gesmeed

Hier aan de rand van deze wereld

Hier kijk ik naar een pantheon van eikenhout, een citadel van steen

Als dit grootse panorama voor mij is wat je God noemt...

Dan is God niet dood

Ik liep naar een rivier en dacht na over wat er moest gebeuren

Een offer van karmozijn vloeide in het water beneden

Een wond van geest waaruit het dreef en vervaagde

.. .zoals elke hoop die ik ooit heb gehad... .

.. .zoals elke droom die ik ooit heb gekend.. .

Het spoelde weg in een vloed van verlangen, een verlangen naar een betere wereld

Van mijn wil, mijn keel naar de rivier en in de zee...

.. .weg spoelen.. .

.. .vervagen.. .

Hier is het landschap

Hier is de zon

Hier aan de rand van de aarde

Waar is de god?

Is hij ten onder gegaan?

Terwijl ik achtervolgd word door de schaduw van de hand van de dood

Mijn heidense trots is getekend over het land