A Poem by Yeats - Agalloch

The brawling of a sparrow in the eaves

The brilliant moon and all the milky sky

And all that famous harmony of leaves

Had blotted out man’s image and his cry

A girl arose that had red mournful lips

And seemed the greatness of the world in tears

Doomed like Odysseus and the labouring ships

And proud as Priam murdered with his peers;

Arose, and on the instant clamorous eaves

A climbing moon upon an empty sky

And all that lamentation of the leaves

Could but compose man’s image and his cry

Het vechten van een mus in de dakrand

De schitterende maan en de hele melkachtige lucht

En al die beroemde harmonie van bladeren

Had het beeld van de mens en zijn kreet uitgewist

Er stond een meisje op met rode treurige lippen

En leek de grootheid van de wereld in tranen

Verdoemd als Odysseus en de werkende schepen

En trots als Priamus vermoord met zijn leeftijdsgenoten;

Stond op, en op de onmiddellijke luidruchtige dakrand

Een klimmende maan op een lege lucht

En al dat geklaag van de bladeren

Kon alleen maar het beeld van de mens en zijn schreeuw componeren