Nathalie - Salvatore Adamo

La place Rouge était vide

Devant moi marchait Nathalie

Il avait un joli nom, mon guide

Nathalie

La place Rouge était blanche

La neige faisait un tapis

Et je suivais par ce froid dimanche

Nathalie

Elle parlait en phrases sobres

De la révolution d’octobre

Je pensais déjà

Qu’après le tombeau de Lénine

On irait au cafe Pouchkine

Boire un chocolat

La place Rouge était vide

J’ai pris son bras, elle a souri

Il avait des cheveux blonds, mon guide

Nathalie, Nathalie

Dans sa chambre à l’université

Une bande d'étudiants

L’attendait impatiemment

On a ri, on a beaucoup parlé

Ils voulaient tout savoir

Nathalie traduisait

Moscou, les plaines d’Ukraine

Et les Champs-Élysées

On a tout melangé

Et l’on a chanté

Et puis ils sont débouché

En riant à l’avance

Du champagne de France

Et l’on a dansé

Et quand la chambre fut vide

Tout les amis etaient partis

Je suis resté seul avec mon guide

Nathalie

Plus question de phrases sobres

Ni de révolution d’octobre

On n’en était plus là

Fini le tombeau de Lenine

Le chocolat de chez Pouchkine

C’est, c'était loin déjà

Que ma vie me semble vide

Mais je sais qu’un jour à Paris

C’est moi qui lui servirai de guide

Nathalie, Nathalie

Rode Plein was leeg

Voor mij liep Nathalie

Hij had een mooie naam, mijn gids

Natalie

Rode Plein was wit

De sneeuw maakte een tapijt

En ik volgde op deze koude zondag

Natalie

Ze sprak in nuchtere zinnen

Van de Oktoberrevolutie

ik was al aan het denken

Dat na Lenins graf

We zouden naar Cafe Pouchkine gaan?

Drink een chocolade

Rode Plein was leeg

Ik pakte haar arm, ze glimlachte

Hij had blond haar, mijn gids

Natalie, Natalie

Op zijn kamer op de universiteit

Een stel studenten

Wachtte ongeduldig

We hebben gelachen, we hebben veel gepraat

Ze wilden alles weten

Nathalie vertaald

Moskou, de vlakten van Oekraïne

En de Champs-Élysées

We hebben het allemaal door elkaar gehaald

En we zongen

En dan zijn ze ontkurkt

Bij voorbaat lachen

Champagne uit Frankrijk

En we dansten

En toen de kamer leeg was

Alle vrienden waren weg

Ik werd alleen gelaten met mijn gids

Natalie

Geen nuchtere zinnen meer

Geen Oktoberrevolutie

Wij waren er niet meer

Het graf van Lenin voltooid

Chocolade van Poesjkin

Het is, het was al ver

Mijn leven lijkt leeg

Maar ik weet dat op een dag in Parijs

ik zal hem begeleiden

Natalie, Natalie