Florence - Adam Barnes

We’re buried beneath with mountains to climb

We’re drowning away with water and wine

Were you watching the wolves, our very first kiss

Wipe the tears from your face, the taste from your lips

We’ll sit in communion, our hands in our laps

Writing prayers for a God who will never pray back

We won’t last for forever, make best with your time

We’re the last of our fathers, the first of our kind

So no one believes me, it wasn’t so easy to say

I offered the world to a heartbroken girl

and she left me and stole it away

This may sound ruthless, so honest and useless

but no one believes what I say

Oh I’ll follow the birds,

'cause they’re always there to chase

I’ll sit here remembering what I have got left

The scars;

the words that escape from my chest

Let the birds fly for winter to the heat of the south

I will die by the summer, I will die by myself

In the freshest of airs, the calmest of storms

With the blue lights approaching I’ll lay in your arms

I will die like religion, I’m weak with my facts

But the people will wait, oh the birds will come back

So Father believe me, it wasn’t so easy to say

I offered the world to a heartbroken girl

and she left me and stole it away

This may sound ruthless, so honest and useless

but no one believes what I say

Oh I’ll follow the birds,

'cause they’re always there to chase

We zijn eronder begraven met bergen om te beklimmen

We verdrinken weg met water en wijn

Zat je naar de wolven te kijken, onze allereerste kus?

Veeg de tranen van je gezicht, de smaak van je lippen

We gaan ter communie zitten, onze handen op onze schoot

Gebeden schrijven voor een God die nooit terug zal bidden

We gaan niet eeuwig mee, maak het beste van je tijd

We zijn de laatste van onze vaders, de eerste in onze soort

Dus niemand gelooft me, het was niet zo gemakkelijk om te zeggen

Ik bood de wereld aan een meisje met een gebroken hart

en ze verliet me en stal het weg

Dit klinkt misschien meedogenloos, zo eerlijk en nutteloos

maar niemand gelooft wat ik zeg

Oh ik zal de vogels volgen,

omdat ze er altijd zijn om te jagen

Ik zal hier zitten en me herinneren wat ik nog heb

De littekens;

de woorden die ontsnappen uit mijn borst

Laat de vogels voor de winter naar de hitte van het zuiden vliegen

Ik zal sterven tegen de zomer, ik zal alleen sterven

In de meest frisse lucht, de rustigste stormen

Als de blauwe lichten naderen, lig ik in je armen

Ik zal sterven als religie, ik ben zwak met mijn feiten

Maar de mensen zullen wachten, oh de vogels zullen terugkomen

Dus vader geloof me, het was niet zo gemakkelijk om te zeggen

Ik bood de wereld aan een meisje met een gebroken hart

en ze verliet me en stal het weg

Dit klinkt misschien meedogenloos, zo eerlijk en nutteloos

maar niemand gelooft wat ik zeg

Oh ik zal de vogels volgen,

omdat ze er altijd zijn om te jagen