Tantine - A2H, Kenyon

Des fois, c’est l’blues, des fois, c’est pas marrant

La ville, elle parle fort, j’avance les bras ballants

C’matin, j’ai pas envie, non, c’matin, j’suis pas en vie

Être enfermé dans l’tro-m', putain, c’est ma hantise

J’ai vu une maman pleurer, plus loin, deux mômes se tapent

Premier wagon du RER, je crois qu’le cône se tasse

Putain, où est ma place?

Pourtant, j’suis né ici

Mais, au bord du précipice, seul Satan m’félicite

J’crois qu’j’suis en dépression, en c’moment, j’déteste mes sons

J’fais des rêves très sombres et j’compte plus sur mes frères, c’est con

J’ai perdu la motiv' et les clés d’chez 'oi-m'

Vite, sous la coquille, j’frappe le mur et me pète les 'oigts-d'

J’me sens pas en phase avec les autres, arrête les poses de mannequin

Et, quand tu causes, arrête les propos d’catin

La bouffe est fade, ça m’rappelle la cantine

Le seul remède pour moi: partir chez la tantine

Fatigué d’promettre, fatigué d’connaître Paris

J’ai besoin d’m’entourer d’jambonettes, j’rentre au bled

Oui, seulement, la rue des fois

J’peux repartir rechargé quand j’me sens seul

Faut que je mette les voiles et que j’me barre là

Oui je sais qu'ça leur est égal, mes sautes d’humeur

Mes traits d’caractère, d’t’façons, ils viennent de 'àl'

Et, vu que j’me sens mieux en 'mille-fa' que sous les spotlights

Il faut qu’j’me casse par là-bas

Chez la tantine, y’a du son, un cari, du piment

Ça sert à rien d’faire le chaud, genre caïd du ciment

Y’a tous les 'zinc', du sega, du reggae dance-hall

Même le vieux 'cle-on' fume le zamal sous sa cap de base-ball

Il enchaîne mais c’est pas des verres d’eau

Il fait hyper beau, un basket, fly, je n’fais qu’des air-balls

Claquettes velcros et je file

Un restau' et une fille, j’me lève tôt et je chill

Pas envie d’rentrer chez moi, c’est tout gris

J’veux un massage de la tante, j’aime pas les toubibs

Pas besoin de courir, nan, j’ai envie d’mourir quand

Il est temps d’foutre le camp, c’est tout pourri, j’rentre

J’refais la gueule comme tout l’monde

Métro bondé, vieilles blondes, et le bronzage s’estompe

Il recommence à cailler, j’suis normal sous le veston

J’veux voir la plage, fuir le béton

Fatigué d’promettre, fatigué d’connaître Paris

J’ai besoin d’m’entourer d’jambonettes, j’rentre au bled

Oui, seulement, la rue des fois

J’peux repartir rechargé quand j’me sens seul

Faut que je mette les voiles et que j’me barre là

Oui je sais qu'ça leur est égal, mes sautes d’humeur

Mes traits d’caractère, d’t’façons, ils viennent de 'àl'

Et, vu que j’me sens mieux en 'mille-fa' que sous les spotlights

Il faut qu’j’me casse par là-bas

Soms is het de blues, soms is het niet leuk

De stad, het spreekt luid, ik ga vooruit met bungelende armen

Vanmorgen heb ik er geen zin in, nee, vanmorgen leef ik niet

Opgesloten zitten in de tro-m', damn, het is mijn obsessie

Ik zag een moeder huilen, nog twee kinderen bonzen

Eerste auto van de RER, ik denk dat de kegel aan het bezinken is

Waar hoor ik verdomme thuis?

Ik ben hier echter geboren

Maar aan de rand van de afgrond feliciteert alleen Satan me

Ik denk dat ik depressief ben, op dit moment haat ik mijn geluiden

Ik heb hele donkere dromen en ik reken meer op mijn broers, het is stom

Ik verloor het motief' en de sleutels tot 'oi-m'

Snel, onder de schaal, raak ik de muur en breek ik mijn vingers

Ik voel me niet in harmonie met de anderen, stop de model poses

En als je praat, stop dan met hoerenpraatjes

Het eten is smakeloos, het doet me denken aan de kantine?

De enige remedie voor mij: naar de tante gaan

Moe van het beloven, moe van het kennen van Parijs

Ik moet mezelf omringen met jamonettes, ik ga naar huis

Ja, alleen de straat soms

Ik kan opgeladen vertrekken als ik me alleen voel

Ik moet zeilen en naar buiten gaan

Ja, ik weet dat het ze niets kan schelen, mijn stemmingswisselingen

Mijn karaktereigenschappen komen op de een of andere manier van 'àl'

En aangezien ik me beter voel in 'mille-fa' dan onder de schijnwerpers

Ik moet daar breken

Bij de tante is er zemelen, een curry, chili

Het is nutteloos om heet te zijn, zoals cement kingpin

Er is alle 'zink', sega, dance-hall reggae

Zelfs de oude 'cle-on' rookt zamal onder zijn baseballcap

Hij gaat door maar het zijn geen glazen water

Het is super mooi weer, een basketbal, vlieg, ik doe alleen luchtballen

Klittenband tikt en ik draai

Een restaurant en een meisje, ik sta vroeg op en ik chill

Ik wil niet naar huis, het is allemaal grijs

Ik wil een massage van mijn tante, ik hou niet van dokters

Het is niet nodig om te rennen, nee, ik heb zin om dood te gaan wanneer

Het is tijd om eruit te komen, het is allemaal verrot, ik ga naar huis

Ik ben boos zoals iedereen

Overvolle metro, oude blondines, en de kleur vervaagt

Het begint weer te klonteren, ik zit normaal onder de jas

Ik wil het strand zien, wegrennen van het beton

Moe van het beloven, moe van het kennen van Parijs

Ik moet mezelf omringen met jamonettes, ik ga naar huis

Ja, alleen de straat soms

Ik kan opgeladen vertrekken als ik me alleen voel

Ik moet zeilen en naar buiten gaan

Ja, ik weet dat het ze niets kan schelen, mijn stemmingswisselingen

Mijn karaktereigenschappen komen op de een of andere manier van 'àl'

En aangezien ik me beter voel in 'mille-fa' dan onder de schijnwerpers

Ik moet daar breken