L'Etrangere - Léo Ferré

Il existe près des écluses

Un bas quartier de bohémiens

Dont la belle jeunesse s’use

A démêler le tien du mien

En bande on s’y rend en voiture

Ordinairement au mois d’août

Ils disent la bonne aventure

Pour des piments et du vin doux

On passe la nuit claire à boire

On danse en frappant dans ses mains

On n’a pas le temps de le croire

Il fait grand jour et c’est demain

On revient d’une seule traite

Gais, sans un sou, vaguement gris

Avec des fleurs plein les charrettes

Son destin dans la paume écrit

J’ai pris la main d’une éphémère

Qui m’a suivi dans ma maison

Elle avait des yeux d’outre-mer

Elle en montrait la déraison

Elle avait la marche légère

Et de longues jambes de faon

J’aimais déjà les étrangères

Quand j'étais un petit enfant !

Celle-ci par là vite vite

De l’odeur des magnolias

Sa robe tomba tout de suite

Quand ma hâte la délia

En ce temps-là, j'étais crédule

Un mot m'était promis si on

Et je prenais les campanules

Pour des fleurs de la passion

A chaque fois tout recommence

Toute musique me saisit

Et la plus banale romance

M’est l'éternelle poésie

Nous avions joué de notre âme

Un long jour, une courte nuit

Puis au matin: «Bonsoir madame»

L’amour s’achève avec la pluie

Het bestaat in de buurt van de sluizen

Een Boheemse sloppenwijk

Wiens mooie jeugd slijt

Om de jouwe van de mijne te ontwarren

Als bende gaan we er met de auto heen

Meestal in augustus

Ze vertellen fortuinen

Voor paprika en zoete wijn

We brengen de heldere nacht door met drinken

We dansen in onze handen klappend

We hebben geen tijd om het te geloven

Het is klaarlichte dag en het is morgen

We komen in één keer terug

Homo, straatarm, vaag grijs

Met bloemen vol karren

Zijn lot in de palm geschreven

Ik nam de hand van een eendagsvlieg

Wie volgde me naar huis

Ze had overzeese ogen

Ze toonde de onrede

Ze was licht aan het lopen

En lange fawn benen

Ik hield al van buitenlandse vrouwen

Toen ik een klein kind was!

Deze daar snel snel

De geur van magnolia's

Haar jurk viel meteen af

Toen mijn haast haar losmaakte

Toen was ik goedgelovig

Er was mij een woord beloofd als we

En ik nam de klokjes

Voor passiebloemen

Elke keer begint het weer opnieuw

Alle muziek grijpt me

En de meest alledaagse romantiek

Ik ben de eeuwige poëzie

We speelden met onze ziel

Een lange dag, een korte nacht

Dan in de ochtend: "Goedenavond mevrouw"

Liefde eindigt met de regen