Примета - Ирина Дубцова

Куплет 1:

Заплела осень в косы злата волосы,

Уступила зиме, да с проседью.

Мы шагнули во мрак из белой полосы,

Сократили роман до повести.

Да, было небесам угодно.

Припев:

Правда глаз не колит больше.

Трижды через левое плечо, и к черту!

Это правда!

Уходи, но все же,

Не целуй меня через порог, примета!

Куплет 2:

Я вошла в твою жизнь, да, нет,

Я ворвалась, не оставив право выбора.

Нелюбимой любимым быть я не смогла.

Ты играя без правил выиграл, но так

И не став моей судьбою!

Припев:

Правда глаз не колит больше.

Трижды через левое плечо, и к черту!

Это правда!

Уходи, но все же,

Не целуй меня через порог, — примета!

Так и не став моей судьбою

Припев: x2

Правда глаз не колит больше.

Трижды через левое плечо, и к черту!

Это правда!

Уходи, но все же,

Не целуй меня через порог, — примета!

Vers 1:

De herfst vlecht haar haar in gouden vlechten,

Ik maakte plaats voor de winter, maar met grijs haar.

We stapten de duisternis in vanaf de witte streep,

Ze reduceerden de roman tot een kort verhaal.

Ja, het was de wil van de hemel.

Refrein:

Toegegeven, het oog doet geen pijn meer.

Drie keer over de linkerschouder, en naar de hel!

Het is waar!

Ga weg, maar toch

Kus me niet over de drempel, voorteken!

vers 2:

Ik kwam je leven binnen, ja, nee,

Ik stormde naar binnen en liet geen keus.

Ik kon niet onbemind geliefd zijn.

Je hebt gewonnen door zonder regels te spelen, maar ja

En zonder mijn lot te worden!

Refrein:

Toegegeven, het oog doet geen pijn meer.

Drie keer over de linkerschouder, en naar de hel!

Het is waar!

Ga weg, maar toch

Kus me niet over de drempel - een teken!

Dus zonder mijn lot te worden

Koor: x2

Toegegeven, het oog doet geen pijn meer.

Drie keer over de linkerschouder, en naar de hel!

Het is waar!

Ga weg, maar toch

Kus me niet over de drempel - een teken!