Ну вот и всё - Сурганова и Оркестр

Ну вот и всё, и я ушла, как первый снег,

Под звон оков, под громкий смех,

Под праздность суеты, где ты Не поглядишь мне вслед…

Ну вот и всё, заносит замки на песке

Уставший ветер, он в тоске,

Стучится в чёрное стекло окна, где я одна…

Ну вот и всё, мне жаль себя, как жаль и тех,

Кто босиком на сквозняке,

Сжимаясь, молятся теплу,

Закалка эта ни к чему, ни впрок,

Уж вышел срок…

Ну вот и всё, мне холодно у этих стен,

Прижавшись к ним я простужусь,

Под землю в ад, под солнце в степь

Куда-нибудь пойду и заблужусь.

Nou, dat is alles, en ik vertrok als de eerste sneeuw,

Onder het gerinkel van boeien, onder luid gelach,

Onder de luiheid van de drukte, waar je niet voor me zorgt...

Nou, dat is alles, het brengt kastelen in het zand

Vermoeide wind, hij is in angst,

Kloppen op het zwarte glas van het raam waar ik alleen ben...

Nou, dat is alles, ik heb medelijden met mezelf, wat een medelijden met hen

Wie is blootsvoets in de tocht,

Krimpend bidden ze om warmte,

Deze verharding is nutteloos, niet voor de toekomst,

De deadline is al verstreken...

Nou, dat is alles, ik heb het koud bij deze muren,

Als ik me eraan vastklamp, zal ik verkouden worden,

Onder de grond naar de hel, onder de zon naar de steppe

Ik ga ergens heen en verdwaal.