Frères humains – L'amour n'a pas d'âge - Léo Ferré

Frères humains, qui après nous vivez,

N’ayez les coeurs contre nous endurcis,

Car, si pitié de nous pauvres avez

Dieu en aura plus tôt de vous mercis.

Vous nous voyez ci-attachés, cinq, six

Quant à la chair, que trop avons nourrie

Elle est piéça dévorée et pourrie,

Et nous, les os, devenons cendre et poudre.

De notre mal personne ne s’en rit

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

Si frères vous clamons, pas n’en devez

Avoir dédain, quoique fûmes occis

Par justice.

Toutefois, vous savez

Que tous hommes n’ont pas bon sens rassis.

Excusez-nous, puisque sommes transis

Envers le fils de la Vierge Marie

Que sa grâce ne soit pour nous tarie

Nous préservant de l’infernale foudre.

Nous sommes morts, âme ne nous harie

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

La pluie nous a débués et lavés

Et le soleil desséchés et noircis.

Pies, corbeaux nous ont les yeux cavés

Et arraché la barbe et les sourcils.

Jamais nul temps nous ne sommes assis

Puis çà, puis là, comme le vent varie

A son plaisir sans cesser nous charrie

Plus becquetés d’oiseaux que dés à coudre.

Ne soyez donc de notre confrérie

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

Frères humains, qui après nous vivez

N’ayez les coeurs contre nous endurcis

Car, si pitié de nous pauvres avez

Dieu en aura plus tôt de vous mercis.

Vous nous voyez ci-attachés, cinq, six

Quant à la chair, que trop avons nourrie

Elle est piéça dévorée et pourrie

Et nous, les os, devenons cendre et poudre.

De notre mal personne ne s’en rit

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

Prince Jésus, qui sur tous a maîtrie

Garde qu’Enfer n’ait de nous seigneurie

A lui n’ayons que faire ni que soudre.

Hommes, ici n’a point de moquerie

Mais priez Dieu que tous nous veuille absoudre !

L’amour n’a pas d'âge et la mer étale

Là-bas sur la plage, non plus n’a pas d'âge

Les mots sont les mots toujours mal criés

Pourtant, il faut bien se servir des mots

Qu’on nous a laissés écrits sur la vie

Criés dans les cris, des amants lassés

L’amour n’a pas d'âge et la mer étale

Là-bas sur la plage, non plus n’a pas d'âge.

Menselijke broeders die na ons leven,

Verhard uw hart niet tegen ons,

Want als medelijden met ons arme hebben

God zal je eerder bedanken.

Je ziet ons hier bijgevoegd, vijf, zes

Wat betreft het vlees, dat we te veel hebben gevoed

Ze is stuk gegeten en verrot,

En wij, de botten, worden as en stof.

Om ons kwaad lacht niemand

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

Als broers tegen je schreeuwen, zijn we niets schuldig

Om minachting te hebben, hoewel we werden gedood

Door gerechtigheid.

Maar weet je?

Dat niet alle mannen een oud gezond verstand hebben.

Excuseer ons, want we zijn gekoeld

Aan de zoon van de Maagd Maria

Moge zijn genade niet voor ons opdrogen

Behoed ons voor de helse bliksem.

We zijn dood, ziel begroet ons niet

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

De regen heeft ons ontwasemd en gewassen

En de zon verdorde en werd zwart.

Eksters, kraaien hebben onze ogen uitgehold

En trok de baard en de wenkbrauwen uit.

Nooit geen tijd dat we zitten

Dan hier, dan daar, als de wind verandert

Draag ons naar zijn genoegen zonder ophouden

Meer snavels met vogels dan vingerhoeden.

Behoor niet tot onze broederschap

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

Menselijke broeders die na ons leven

Heb je hart tegen ons niet verhard

Want als medelijden met ons arme hebben

God zal je eerder bedanken.

Je ziet ons hier bijgevoegd, vijf, zes

Wat betreft het vlees, dat we te veel hebben gevoed

Ze is stuk gegeten en verrot

En wij, de botten, worden as en stof.

Om ons kwaad lacht niemand

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

Prins Jezus, die over alles meesterschap heeft

Zorg dat de hel geen heerschappij over ons heeft

Voor hem hebben we niets anders te doen of te solderen.

Mannen, hier is geen bespotting

Maar bid tot God dat we allemaal zullen worden vrijgesproken!

Liefde kent geen leeftijd en de zee verspreidt zich

Beneden op het strand is geen van beide tijdloos

De woorden zijn de woorden die altijd slecht worden geschreeuwd

Toch moeten we woorden goed gebruiken

Dat we over het leven zijn geschreven

Schreeuwde in geschreeuw, vermoeide minnaars

Liefde kent geen leeftijd en de zee verspreidt zich

Daar op het strand is geen van beide tijdloos.