Kad hodas - Riblja Čorba

Vece ne mirise na Rakove I skoljke,

Mesec je bleda

Fleka boje cimeta.

Uzimas cipele za Setanje kroz snove,

Ulica voli ritam tvojih koraka.

Vetar se provlaci kroz

Nepoznate reci,

Asfalt se miluje sa Tvojim stiklama,

Suvise mekan da bi Mogao da spreci,

Ovo je vece puno tvojih tragova.

Kad hodas,

Ne zastajkujes,

I zemlju

Ne dodirujes,

A mene

Ne primecujes,

I uporno se trudis

Da me prodje pozuda.

Jos drhtim

Od tvog pogleda,

Iz nekih

Starih razloga,

Ne mogu da se sredim.

De avond ruikt niet naar krabben en schelpen,

De maan is bleek

Kaneel vlek.

Je neemt wandelschoenen,

De straat houdt van het ritme van je voetstappen.

De wind waait door

Onbekende woorden,

Asfalt wordt gestreeld met Uw bril,

Te zacht om te stoppen,

Deze avond zit vol met jouw aanwijzingen.

Als je loopt,

Je stopt niet,

en het land

Je raakt niet aan,

En ik

Je merkt het niet

En je werkt hard

Om mij te passeren door lust.

Ik ril nog steeds

Vanuit jouw oogpunt,

van sommigen

oude redenen

Ik kan het niet repareren.