Песенка о старом больном усталом короле - Булат Окуджава

В поход на чужую страну собирался король.

Ему королева мешок сухарей насушила

И старую мантию так аккуратно зашила,

Дала ему пачку махорки и в тряпочке соль.

И руки свои королю положила на грудь,

Сказала ему, обласкав его взором лучистым:

«Получше их бей, а не то прослывёшь пацифистом,

И пряников сладких отнять у врага не забудь.»

И видит король — его войско стоит средь двора.

Пять грустных солдат, пять весёлых солдат и ефрейтор.

Сказал им король: «Не страшны нам ни пресса, ни ветер,

Врага мы побьём, и с победой придём, и ура!»

Но вот отгремело прощальных речей торжество.

В походе король свою армию переиначил:

Весёлых солдат интендантами сразу назначил,

А грустных оставил в солдатах — «Авось, ничего».

Представьте себе, наступили победные дни.

Пять грустных солдат не вернулись из схватки военной.

Ефрейтор, морально нестойкий, женился на пленной,

Но пряников целый мешок захватили они.

Играйте, оркестры, звучите, и песни и смех.

Минутной печали не стоит, друзья, предаваться.

Ведь грустным солдатам нет смысла в живых оставаться,

И пряников, кстати, всегда не хватает на всех.

De koning zou op reis gaan naar het buitenland.

De koningin droogde een zak crackers voor hem

En naaide de oude mantel zo netjes dicht,

Ik gaf hem een ​​pakje shag en zout in een doek.

En legde haar handen op de borst van de koning,

Ze zei tegen hem, hem strelend met een stralende blik:

"Je kunt ze beter verslaan, anders word je gebrandmerkt als een pacifist,

En vergeet niet om zoete peperkoek van de vijand te nemen."

En de koning ziet - zijn leger staat in het midden van de binnenplaats.

Vijf treurige soldaten, vijf vrolijke soldaten en een korporaal.

De koning zei tegen hen: "We zijn niet bang voor de pers of de wind,

We zullen de vijand verslaan, en we zullen komen met overwinning en gejuich!”

Maar nu is de triomf van afscheidstoespraken verstomd.

Tijdens de campagne veranderde de koning zijn leger:

Hij benoemde onmiddellijk vrolijke soldaten kwartiermeesters,

En hij liet de droevige in de soldaten - "Misschien, niets."

Stel je voor, de overwinningsdagen zijn aangebroken.

Vijf trieste soldaten keerden niet terug van de militaire strijd.

Korporaal, moreel onstabiel, trouwde met een gevangene,

Maar ze namen een hele zak peperkoek mee.

Spel, orkesten, geluid, en liedjes en gelach.

Minuut verdriet is het niet waard, vrienden, om toe te geven.

Het heeft immers geen zin voor trieste soldaten om in leven te blijven,

En peperkoek is trouwens niet altijd genoeg voor iedereen.