Элегия - Георгий Виноградов, Андрей Иванов, Наум Вальтер

Когда, душа, просилась ты Погибнуть иль любить,

Когда желанья и мечты

В тебе теснились жить,

Когда еще я не пил слез

Из чаши бытия, —

Зачем тогда в венке из роз

К теням не отбыл я!

Зачем вы начертали так

На памяти моей

Единой молодости знак,

Вы, песни прошлых дней!

Я горы, долы и леса

И милой взгляд забыл;

Зачем же ваши голоса

Мне слух мой сохранил!

Не возвратите счастья мне,

Хоть дышит в вас оно!

С ним в промелькнувшей старине

Простился я давно.

Не нарушайте ж, я молю,

Вы сна души моей;

И слова страшного — люблю —

Не повторяйте ей!

1820, слова

1825, музыка

Toen je, ziel, vroeg om te sterven of lief te hebben,

Wanneer wensen en dromen

Je was druk om te leven,

Toen ik geen tranen dronk

Uit de beker van het leven, -

Waarom dan in een krans van rozen

Ik ging niet naar de schaduwen!

Waarom schreef je zo?

In mijn geheugen

Verenigd jeugdteken,

Jullie liedjes van weleer!

Ik ben bergen, valleien en bossen

En ik vergat de lieve blik;

Waarom zijn jouw stemmen?

Redde mijn gehoor!

Geef mij geen geluk terug

Het ademt tenminste in je!

Met hem in flitsende oude tijden

Ik heb lang geleden afscheid genomen.

Breek het niet, bid ik

Jij bent de slaap van mijn ziel;

En de vreselijke woorden - ik hou van -

Vertel het haar niet!

1820, woorden

1825, muziek