А всё таки жаль - Булат Окуджава

Былое нельзя воротить -- и печалиться не о чем:

у каждой эпохи свои подрастают леса.

А все-таки жаль, что нельзя с Александром Сергеичем

поужинать в «Яр» заскочить хоть на четверть часа.

Теперь нам не надо по улицам мыкаться ощупью:

машины нас ждут и ракеты уносят нас вдаль.

А все-таки жаль, что в Москве больше нету извозчиков,

хотя б одного, и не будет отныне, -- а жаль.

Я кланяюсь низко познания морю безбрежному,

разумный свой век, многоопытный век свой любя.

А все-таки жаль, что кумиры нам снятся по-прежнему,

и мы до сих пор все холопами числим себя.

Победы свои мы ковали не зря и вынашивали,

мы все обрели -- и надежную пристань, и свет…

А все-таки жаль: иногда над победами нашими

встают пьедесталы, которые выше побед.

Москва, ты не веришь слезам -- это время проверило,

железное мужество, твердость и сила во всем.

Но если бы ты в наши слезы однажды поверила,

ни нам, ни тебе не пришлось бы грустить о былом.

Былое нельзя воротить… Выхожу я на улицу

и вдруг замечаю: у самых Арбатских ворот

извозчик стоит, Александр Сергеич прогуливается…

Ах, завтра, наверное, что-нибудь произойдет!

Het verleden kan niet worden teruggebracht - en er is niets om over te treuren:

elk tijdperk heeft zijn eigen bossen.

Toch is het jammer dat het onmogelijk is met Alexander Sergejevitsj

ga eten bij Yar, loop zeker een kwartier binnen.

Nu hoeven we niet meer door de straten te tasten:

de auto's wachten op ons en de raketten brengen ons in de verte.

Toch is het jammer dat er geen taxichauffeurs meer zijn in Moskou,

ten minste één, en die zal er vanaf nu niet meer zijn - maar het is jammer.

Ik buig diep voor de kennis van de grenzeloze zee,

voorzichtig zijn leeftijd, houdend van zijn leeftijd van ervaring.

Toch is het jammer dat we nog steeds dromen van idolen,

en we beschouwen onszelf nog steeds als slaven.

We hebben onze overwinningen gesmeed, niet tevergeefs en gekoesterd,

we hebben alles gevonden - zowel een betrouwbare haven als licht ...

Toch jammer: soms over onze overwinningen

rijzen sokkels die hoger zijn dan overwinningen.

Moskou, je gelooft niet in tranen - deze keer is gecontroleerd,

ijzeren moed, vastberadenheid en kracht in alles.

Maar als je ooit in onze tranen geloofde,

noch wij, noch u zouden bedroefd hoeven te zijn over het verleden.

Het verleden kan niet worden teruggebracht ... ik ga de straat op

en plotseling merk ik: bij de Arbat Gate

de taxichauffeur staat, Alexander Sergejevitsj loopt ...

Oh, morgen, misschien, zal er iets gebeuren!