Песенка о медсестре Марии - Булат Окуджава

А что я сказал медсестре Марии,

когда обнимал ее?

— Ты знаешь, а вот офицерские дочки

на нас, на солдат, не глядят.

А поле клевера было под нами,

тихое, как река.

И волны клевера набегали,

и мы качались на них.

И Мария, раскинув руки,

плыла по этой реке.

И были черными и бездонными

голубые ее глаза.

И я сказал медсестре Марии,

когда наступил рассвет:

— Нет, ты представь: офицерские дочки

на нас и глядеть не хотят.

En wat zei ik tegen Maria verpleegster,

toen je haar omhelsde?

- Weet je, maar de dochters van de officier

ze kijken niet naar ons, de soldaten.

En het klaverveld was onder ons,

stil als een rivier.

En golven van klaver renden,

en we wiegden op hen.

En Maria, met uitgestrekte armen,

op deze rivier dreef.

En waren zwart en bodemloos

haar blauwe ogen.

En ik zei tegen Maria te verzorgen,

toen de dageraad kwam:

- Nee, stel je voor: officiersdochters

ze willen niet eens naar ons kijken.