Ночной разговор - Булат Окуджава

-- Мой конь притомился, стоптались мои башмаки.

Куда же мне ехать?

Скажите мне, будьте добры.

-- Вдоль Красной реки, моя радость, вдоль Красной реки,

до Синей горы, моя радость, до Синей горы.

-- А где ж та река, та гора?

Притомился мой конь.

Скажите, пожалуйста, как мне добраться туда?

-- На ясный огонь, моя радость, на ясный огонь,

езжай на огонь, моя радость, найдешь без труда.

-- А где же тот ясный огонь, почему не горит?

Сто лет подпираю я небо ночное плечом…

-- Фонарщик был должен зажечь, да фонарщик тот спит,

фонарщик-то спит, моя радость, а я ни причем.

И снова он едет один без дороги во тьму.

Куда же он едет, ведь ночь подступила к глазам!..

-- Ты что потерял, моя радость?

-- кричу я ему.

А он отвечает: -- Ах, если б я знал это сам!

- Mijn paard is moe, mijn schoenen zijn versleten.

Waar moet ik heen?

Vertel het me, alstublieft.

-- Langs de Rode Rivier, mijn vreugde, langs de Rode Rivier,

naar de Blue Mountain, mijn vreugde, naar de Blue Mountain.

- En waar is die rivier, die berg?

Mijn paard werd moe.

Kunt u mij alstublieft vertellen hoe ik daar kan komen?

- Naar een helder vuur, mijn vreugde, naar een helder vuur,

ga naar het vuur, mijn vreugde, je zult het zonder moeite vinden.

- En waar is dat heldere vuur, waarom brandt het niet?

Honderd jaar lang heb ik de nachtelijke hemel ondersteund met mijn schouder...

- De lantaarnopsteker moest hem aansteken, maar die lantaarnopsteker slaapt,

de lantaarnopsteker slaapt, mijn vreugde, maar ik heb er niets mee te maken.

En weer rijdt hij alleen zonder weg de duisternis in.

Waar gaat hij heen, want de nacht is in zijn ogen gekomen!..

- Wat heb je verloren, mijn vreugde?

roep ik naar hem.

En hij antwoordt: - O, wist ik het zelf maar!