Обворожительный романс - Владимир Трошин, Михаил Иванович Глинка

Околдуй меня, приворожи,

Уведи туманом в листопад.

Я хочу на миг поверить в миражи,

Плыть по мягкому ковру в осенний сад.

Я хочу на миг поверить в миражи.

На чело ложится сладостная грусть

И журчит в седом романсе голос твой.

С наслажденьем говорю себе я — пусть, пусть, пусть

Это проседь нарушает твой покой.

С наслажденьем говорю тебе я — пусть, пусть,

Это проседь нарушает твой покой.

Я придумываю сказку для себя

У меня всего один есть только шанс,

Чтоб тебя на расстоянии любя

Слушать твой обворожительный романс.

Околдуй меня, приворожи,

Уведи туманом в листопад.

Я хочу на миг поверить в миражи,

Плыть по мягкому ковру в осенний сад.

Betover mij, betover mij

Haal de mist weg in de val van de bladeren.

Ik wil even in luchtspiegelingen geloven,

Drijf op een zacht tapijt in een herfsttuin.

Ik wil even in luchtspiegelingen geloven.

Zoet verdriet valt op het voorhoofd

En je stem mompelt in een grijze romantiek.

Met plezier zeg ik tegen mezelf - laten, laten, laten

Dit grijze haar verstoort je rust.

Met plezier zeg ik je - laat, laat,

Dit grijze haar verstoort je rust.

Ik verzin een sprookje voor mezelf

Ik heb maar één kans,

Om op afstand van je te houden

Luister naar je charmante romance.

Betover mij, betover mij

Haal de mist weg in de val van de bladeren.

Ik wil even in luchtspiegelingen geloven,

Drijf op een zacht tapijt in een herfsttuin.