8 - Рем Дигга, Chris Yank, Слепро

Брачо это где мы?

Заводы, люди, смены.

Полгода будит первый.

Снова погода будет с ветром.

На пешеходе застыл пешеход утром одним,

недовольный мутно поди, пешеходный трудный пунктир

в люда тени среди крупных витрин, бордюров в пыли,

шар бурый смотри, будит весь мир, увертюра земли.

Тут он застыл на половине пути,

винстона дым погладил ноздри и выставил счет,

почему трамвай так бъет по сердцу когда катит пустым

и везёт меня Бог куда, пока мое время течет.

Эй бро, ветер дует в лицо и кружит тут всё,

ветер шепчет на ухо, ублюдок не будет легко,

скоро кончится район и вырастет старый завод,

в честь меня пустит дым из труб и снова свалится в сон.

Паршиво сынок, как никогда паршиво сынок,

я не угадал по ходу лживый кружок, не прёт вшивый станок

и меня делит напополам тут все, бар и стол,

брань и стеб ночью, утро взорвется бах и всё.

По новой, трамвай нагрянет и вырвет окурок,

выйдут оттуда люди, зайду я и выйду у клуба,

через дорогу вдоль частных домов, я частый тут гость,

прочапать пол км, а там меня вновь спрячет завод.

Работа, я поменялся в лице.

с тех пор как тут, а может когда потерялся с лицея,

блестит, шумит, искрит мой глянцевый цех,

и потом отходос, просто попадос, затёкшая шея.

Смена пьет как комар и не стелит кровать

я не смогу спать, Ваня х*йня все мне прогул ставь.

Мне нужен воздух и море, солнце, футбол.

наверное это прикол, дядя мне нужен ствол.

Брачо это где мы?

Заводы, люди, смены.

Полгода будит первый.

Снова погода будет с ветром.(2х)

Слеп Ро:

Да я не верил никогда в легенду хэппи энда.

Даст будильник пендаля для темпа.

Стас немедленно под землю, землю грешную вернись.

В шахту на весь день за шапку сухарей ох за*бись.

Как и выхода выбора нет, бывает манит карниз.

Тощий скелет, как будто кожа только.

Мощь и хребет, кофе и хлеб.

Я против воли своей профи диет.

Но речь не о плоти, мне пофиг вообще.

Бесит до рева в душе.

Летопись повторов сюжет шаблон.

Работа-дом, работа-дом.

Мы — рабы-ротобы и в робе мы умрем.

Вышел на балкон — пейзаж п*здец.

Ледяной бетон, мне б щас не здесь.

Я вижу сны только про море: пальмы, песок.

Сам взаперти будто в неволе, город запер на замок.

Сотни сонных насекомых или зомби, как угодно.

В полвосьмого прячут норов и покорно из коробок.

Вон выходят из-за корма, все х*ево.

Нет я не ною, просто кроет паранойя.

Еще горе-кредиторы не допустят моего покоя.

Хоть ночуй в этом забое, я чуть-чуть всегда в запое.

А в субботу, как по нотам превращение в отвращение.

В беспардонного урода, в воскресенье — воскрешение.

Эти недели надоели, надоело это тело.

Карусели без предела, без меры и без веры.

И наверно на планете депрессивней песни нет.

Брат, мне нужен пистолет.

Брачо это где мы?

Заводы, люди, смены.

Полгода будит первый.

Снова погода будет с ветром.(2х)

Bracho waar zijn we?

Fabrieken, mensen, ploegen.

Een half jaar wordt de eerste wakker.

Het weer zal weer mee zijn met de wind.

Op een voetganger bevroor een voetganger op een ochtend,

ontevreden modderig gaan, voetganger moeilijke stippellijn

schaduwen tussen grote etalages, stoepranden in het stof,

kijk naar de bruine bal, de hele wereld wordt wakker, de ouverture van de aarde.

Hier bevroor hij halverwege,

Winstons rook streelde zijn neusgaten en zei:

waarom raakt de tram het hart zo hard als hij leeg rolt?

en God brengt me waarheen, terwijl mijn tijd opraakt.

Hey bro, de wind waait in je gezicht en alles draait hier,

de wind fluistert in je oor, klootzak zal niet gemakkelijk zijn,

binnenkort zal de wijk eindigen en zal de oude fabriek groeien,

ter ere van mij zullen ze rook uit de schoorstenen blazen en weer in een droom vallen.

Belabberde zoon, meer dan ooit belabberde zoon,

Ik heb de valse cirkel onderweg niet geraden, de waardeloze machine haast zich niet

en alles verdeelt me ​​hier in tweeën, de bar en de tafel,

schelden en schertsen 's nachts, de ochtend zal knallen en dat is alles.

Volgens de nieuwe zal de tram aan komen rennen en een sigarettenpeuk weggooien,

mensen zullen daar naar buiten komen, ik zal binnenkomen en uitgaan bij de club,

aan de overkant langs particuliere huizen, ik ben hier een frequente bezoeker,

een halve kilometer graven, en daar zal de fabriek me weer verstoppen.

Werk, ik heb mijn gezicht veranderd.

sinds hier, of misschien toen ik verdwaalde van het lyceum,

schijnt, maakt lawaai, schittert mijn glanzende werkplaats,

en dan een verspilling, gewoon een klap, een stijve nek.

Shift drinkt als een mug en maakt geen bed op

Ik zal niet kunnen slapen, Vanya geeft me al het spijbelen.

Ik heb lucht en zee nodig, zon, voetbal.

dit is waarschijnlijk een grap, oom, ik heb een koffer nodig.

Bracho waar zijn we?

Fabrieken, mensen, ploegen.

Een half jaar wordt de eerste wakker.

Het weer zit weer mee met de wind (2x)

Slaap Ro:

Ja, ik heb nooit geloofd in de legende van het gelukkige einde.

Geeft een pendelalarm voor het tempo.

Stas onmiddellijk ondergronds, keer terug naar de zondige aarde.

De hele dag naar de mijn voor een hoed met crackers, oh fuck.

Naast dat er geen keus is, lonkt soms de kroonlijst.

Mager skelet, alsof alleen huid.

Kracht en ruggengraat, koffie en brood.

Ik ben tegen de wensen van mijn dieetprofessionals.

Maar het gaat niet om het vlees, het kan me helemaal niet schelen.

Het woedt tot een gebrul in de ziel.

Chronicle herhaalt plotsjabloon.

Werk-thuis, werk-thuis.

We zijn robotslaven en in gewaden zullen we sterven.

Ik ging naar het balkon - het landschap is naar de klote.

IJzig beton, ik zou hier nu niet zijn.

Ik droom alleen van de zee: palmbomen, zand.

Zelf werd hij opgesloten als in gevangenschap, de stad werd opgesloten.

Honderden slaperige insecten of zombies, wat dan ook.

Om half acht verstoppen ze hun holen en komen plichtsgetrouw uit de dozen.

Ze komen van achter het voer, allemaal x * evo.

Nee, ik zeur niet, het is gewoon paranoia.

Nog steeds zullen potentiële schuldeisers me niet laten rusten.

Breng tenminste de nacht door in deze slachting, ik ben altijd een beetje dronken.

En op zaterdag, als door noten, de transformatie in walging.

In schaamteloze freak, op zondag - opstanding.

Deze weken zijn moe, moe van dit lichaam.

Carrousels zonder grenzen, zonder maat en zonder geloof.

En waarschijnlijk is er geen deprimerend lied meer op de planeet.

Broeder, ik heb een pistool nodig.

Bracho waar zijn we?

Fabrieken, mensen, ploegen.

Een half jaar wordt de eerste wakker.

Het weer zit weer mee met de wind (2x)