Gli orologi - Loredana Bertè

Nella vetrina di orologi c'è

Un orologio fermo come me

Io che cammino in questa gran città

Un punto immoto fra l’umanità

Io non ho pensieri, che cos’ero ieri, non lo so

Ma le braccia aprirei per fermarti

Tu chi sei?

Io ti conosco, tu assomigli a me

D’inverno hai freddo e mangi quel che c'è

Tu ti senti solo e soffri un po' se volo io per te

Le mie braccia aprirei, so che in fondo tu lo vuoi!

Nella vetrina di orologi c'è

Un orologio fermo come me

Io le mie braccia aprirei

Per fermarti, sì!

Io le mie braccia aprirei

Per fermarti, sì!

In het kijkvenster is er

Een gestopt horloge zoals ik

Ik wandel in deze geweldige stad

Een stil punt onder de mensheid

Ik heb geen gedachten, wat ik gisteren was, ik weet het niet

Maar de armen die ik zou openen om je te stoppen

Wie ben jij?

Ik ken je, je lijkt op mij

In de winter heb je het koud en eet je wat er is

Je voelt je alleen en lijdt een beetje als ik voor je vlieg

Ik zou mijn armen openen, ik weet dat je het diep van binnen wilt!

In het kijkvenster is er

Een gestopt horloge zoals ik

Ik zou mijn armen openen

Om je te stoppen, ja!

Ik zou mijn armen openen

Om je te stoppen, ja!