За того парня! - Иосиф Кобзон

Я сегодня до зари встану по широкому пройду полю

Что-то с памятью моей стало

Все что было не со мной помню

Бьют дождинки по щекам впалым

Для Вселенной двадцать лет мало

Даже не был я знаком с парнем

Обещавшим я вернусь мама

А степная трава пахнет горечью

Молодые ветра зелены

Просыпаемся мы и грохочет над полночью

То ли гроза то ли эхо прошедшей войны

Vandaag sta ik voor zonsopgang op over een breed veld

Er is iets geworden met mijn geheugen

Alles wat niet bij mij was herinner ik me

Regendruppels kloppen op ingevallen wangen

Twintig jaar is niet genoeg voor het universum

Ik kende de man niet eens

Beloofd dat ik terug zal zijn mama

En het steppegras ruikt naar bitterheid

Jonge winden zijn groen

We worden wakker en rommelen om middernacht

Ofwel een onweersbui of een echo van de afgelopen oorlog