Паразитолог - Денис RiDer

Я для собственной души своей сам паразитолог,

В борьбе с самим собой, я вниз пал из-за тёрок.

И я не стал из актёра сам превращаться в себя,

Ведь выверну душу и беспощадно съедят.

Биоритмы пи*дят мне, ночую с листами.

Мои мысли не спят, в себе спамят местами сами.

Кто-то небрежно кусками съедает мозг головы,

Являюсь массой брутто, среди масс каловых.

Влез внутрь бес, с*ка, душа грехов обитель,

Но человек во мне не сдох, висит пока на нити.

Крест тут, обвис фитиль, объясните,

Почему всё чаще я не соучастник, а лишь только зритель?!

Год на репите загонял всюду весь спирт в печень,

Влез в мир навечно цвета синего с нетрезвой речью,

Он разрушал полушария мозга не спеша,

В полушаге, я от пропасти грешна душа.

Припев:

Огни мои гаснут снова.

Я дал себе слово изменить себя,

Но заново яд гуляет внутри, как вера слаба —

Самого себя я превратил в раба!

Брезгую самим собой — зови «Изгой!»

Замер, застой, прогресса ноль, замес со мной.

Не поддамся яду, соблазн весь с глаз долой.

Мне не больно падать — сотряс мой мозговой.

Помню лет семь назад в падике сходки «синих»

А я в адике в спортзал — не в одной лодке с ними.

Презирал — не стану, я как этот сброд убогий!

Семнадцатая зима.

Спортсмен сдох в итоге!

Кто здесь теперь меня делит напополам?

Мозг весь проело и сознание скомкано.

Он захватил мир моего мышления,

В своём теле пока ещё, но уже не я…

Необходим серотонин, не за счет алко один

Стал доставать стакан, такого себя сам породил.

Бороться нет уже сил, но до конца стою,

Я в 22 не хочу загубить жизнь свою!

Припев:

Огни мои гаснут снова.

Я дал себе слово изменить себя,

Но заново яд гуляет внутри, как вера слаба —

Самого себя я превратил в раба!

Огни мои гаснут снова.

Я дал себе слово изменить себя,

Но заново яд гуляет внутри, как вера слаба —

Самого себя я превратил в раба!

Ik ben een parasitoloog voor mijn eigen ziel,

In de strijd met mezelf viel ik door de raspen.

En ik veranderde niet van acteur in mezelf,

Ik zal tenslotte mijn ziel verdraaien en ze zullen het genadeloos opeten.

Bioritmes f*ck me, ik breng de nacht door met lakens.

Mijn gedachten slapen niet, ze spammen zichzelf op plaatsen.

Iemand eet achteloos de hersenen van het hoofd in stukjes,

Ik ben een grove massa, tussen de massa's uitwerpselen.

De duivel klom naar binnen, teef, de ziel van de zonden, de verblijfplaats,

Maar de man in mij is niet gestorven, hij hangt nog aan een zijden draadje.

Het kruis is hier, de lont hangt af, leg uit

Waarom ben ik steeds vaker geen medeplichtige, maar slechts toeschouwer?!

Een jaar op herhaling dreef alle alcohol overal de lever in,

Klom in de wereld van voor altijd blauwe kleur met dronken spraak,

Hij vernietigde langzaam de hersenhelften,

Een halve stap, ik ben een zondige ziel uit de afgrond.

Refrein:

Mijn lichten gaan weer uit.

Ik heb mezelf beloofd mezelf te veranderen,

Maar opnieuw loopt het gif naar binnen, omdat het geloof zwak is -

Ik veranderde mezelf in een slaaf!

Ik minacht mezelf - noem "Outcast!"

Bevriezen, stilstand, nul vooruitgang, kneden met mij.

Ik zal niet bezwijken voor vergif, de verleiding is allemaal uit het zicht.

Het doet me geen pijn om te vallen - mijn hersenen trilden.

Ik herinner me ongeveer zeven jaar geleden in de padik van de bijeenkomst van de "blauwe"

En ik zit in een geweldige sportschool - niet in hetzelfde schuitje met hen.

Ik verachtte - ik zal niet, ik ben als dit ellendige gespuis!

Zeventiende Winter.

De atleet stierf uiteindelijk!

Wie deelt mij hier nu in tweeën?

De hersenen zijn helemaal opgegeten en het bewustzijn is verfrommeld.

Hij veroverde de wereld van mijn denken,

Nog steeds in mijn lichaam, maar niet ik...

Heeft serotonine nodig, niet alleen alcohol

Hij begon een glas te krijgen, hij baarde het zelf.

Ik heb niet langer de kracht om te vechten, maar ik sta tot het einde,

Ik wil mijn leven niet verpesten op mijn 22e!

Refrein:

Mijn lichten gaan weer uit.

Ik heb mezelf beloofd mezelf te veranderen,

Maar opnieuw loopt het gif naar binnen, omdat het geloof zwak is -

Ik veranderde mezelf in een slaaf!

Mijn lichten gaan weer uit.

Ik heb mezelf beloofd mezelf te veranderen,

Maar opnieuw loopt het gif naar binnen, omdat het geloof zwak is -

Ik veranderde mezelf in een slaaf!