А я опять закурю - Денис RiDer

Про тебя вспоминаю я под кольцами дыма,

Ведь ты такая немыслимая была,

И пусть ты знаешь, ведь уже столько прошло лет,

А я всё не найду лучше тебя как будто нет.

Почему мои мои, так бегут календари,

Но я верю где-то там ты,

Я так хочу делить с тобой дни свои,

А где мои 15 лет?!

Там любовь по подъездам,

Была куда искренней, а сейчас лестна,

И эти бары клубы, опять чужие губы тают,

Не от хорошей жизни личной

Сколько ждал я её, моя вымышленная, так и не пришла,

А у тебя уже дочь и семья, моя реальность такова

Припев,

А я опять закурю,

Нервы мои снова сдают,

Миллионы взглядов вокруг,

Но ни в одном не нашёл свой приют

Второй Куплет: Денис RiDer

Все вокруг улыбаются — тошно,

Я — то знаю эмоция ложна,

И среди фейка ищу тут тебя

Я с симпатией своей осторожно,

Ведь привязаться опять к суке можно,

А эти связи ведут в никуда,

А мы когда-нибудь найдём, видимо, пока не судьба,

Опыта еще приобретем, кого-то вдруг теряя навсегда,

И я надеюсь одним днём, так неожиданно,

Закрутит водоворот нас вдвоем не отпуская на все года

Ik herinner me je onder de ringen van rook,

Je was tenslotte zo ondenkbaar,

En laat je weten, er zijn tenslotte zoveel jaren verstreken,

En ik kan nog steeds geen betere vinden dan jij, alsof die er niet is.

Waarom lopen mijn agenda's zo,

Maar ik geloof dat je ergens bent,

Ik wil zo graag mijn dagen met jou delen,

En waar zijn mijn 15 jaar?!

Er is liefde op de veranda's,

Ze was heel oprecht, maar nu vleiend,

En deze bars zijn clubs, weer smelten de lippen van andere mensen,

Niet uit een goed persoonlijk leven

Hoe lang ik op haar heb gewacht, mijn fictieve, ze kwam nooit,

En je hebt al een dochter en een gezin, mijn realiteit is dit

Refrein,

En ik zal weer roken

Mijn zenuwen laten het weer afweten

Miljoenen looks rondom

Maar ik heb nergens mijn onderdak gevonden

Tweede vers: Denis RiDer

Iedereen in de buurt glimlacht - misselijkmakend,

Ik weet dat emotie vals is

En onder de nep zoek ik je hier

Met mijn medeleven, ik voorzichtig

Je kunt immers weer gehecht raken aan een teef,

En deze verbindingen leiden nergens toe,

En we zullen op een dag, blijkbaar, tot het lot ontdekken,

We zullen nog steeds ervaring opdoen, plotseling iemand voor altijd verliezen,

En ik hoop op een dag, zo onverwacht,

Zal de draaikolk van ons samen laten draaien zonder los te laten voor alle jaren