Le Coeur Volcan - Julien Clerc

Comme un volcan devenu vieux

Mon cœur bat lent’ment la chamade

La lave tiède de tes yeux

Coule dans mes veines malades

Je pense si souvent à toi

Que ma raison en chavire

Comme feraient des barques bleues

Et même les grands navires

J’ai la raison arraisonnée

Dans un port désert

Dérisoire toute ma vie s’est arrêtée

Comme s’arrêterait l’Histoire

J’ai la raison arraisonnée

Dans un port désert

Dérisoire toute ma vie s’est arrêtée

Comme s’arrêterait l’histoire

Comme une légende qui s'éteint

Comme un grand peuple en décadence

Comme une chanson qui se meurt

Comme la fin de l’espérance

Mon cœur volcan devenu vieux

Bat lentement la chamade

La lave tiède de tes yeux

Coule dans mes veines malades

Comme une armée de vaincus

L’ensemble sombre de mes gestes

Fait un vaisseau du temps perdu

Dans la mer morte qui me reste

Mon cœur volcan devenu vieux

Bat lentement la chamade

La lave tiède de tes yeux

Coule dans mes veines malades

Als een vulkaan die oud is geworden

Mijn hart klopt langzaam

De warme lava van je ogen

Stroomt door mijn zieke aderen

Ik denk zo vaak aan je

Laat mijn verstand kapseizen

Zoals blauwe boten zouden doen

En zelfs de grote schepen

Ik heb reden aan boord

In een verlaten haven

Belachelijk, mijn hele leven staat stil

Hoe de geschiedenis zou eindigen

Ik heb reden aan boord

In een verlaten haven

Belachelijk, mijn hele leven staat stil

Hoe het verhaal zou eindigen

Als een vervagende legende

Als een groot volk in verval

Als een stervend lied

Zoals het einde van de hoop

Mijn vulkaanhart is oud geworden

Langzaam beukende

De warme lava van je ogen

Stroomt door mijn zieke aderen

Als een leger van overwonnenen

De donkere reeks van mijn gebaren

Maakte een schip van verloren tijd

In de dode zee die ik nog heb

Mijn vulkaanhart is oud geworden

Langzaam beukende

De warme lava van je ogen

Stroomt door mijn zieke aderen