К дому Сварога - Аркона

В бездонную высь

Бесстрашно поднимем свой лик.

Кричи, не стыдись

И боги услышат твой крик!

Глас душ

И трепет горячих сердец

Вернут дух веков,

Откроют закрытый крестами ларец.

Повернем свой путь,

Встанем на тропу к дому Сварога!

Открой ворота

Из глубины в наши века.

Нет бессилия в наших венах,

Над крестами нет покаяния!

Здесь бессильно вражье вторжение!

Пред кумиром вновь преклоняемся,

Ожидая возрождения!

Углубимся в леса, разведем яр — огонь!

Принесем жертву богам, хмель в рога разольем!

Ой ты лес, лес дремуч, сбереги нас от врага!

Чуч — чурила, стар — престар, охраняй сии места!

То свет, то тьма

Вновь обуят круг рун у огня.

Прошлого тени поднимутся вновь

И мы вспомним пролитую кровь!

Свет, свет!

Тьма, тьма!

Духи станут бродить у огня.

Заклинанье с уст снизойдет!

Вера предков стоит у ворот.

Вера, лети!

Не стой позади!

Открой людям глаза,

Себя возроди!

Вера, лети!

Нет преград у тебя на пути!

Повернем свой путь,

Встанем на тропу к дому Сварога!

Открой ворота

Из глубины в наши века!

Беги по следам

Предков, вновь к богам!

На краю обрыва сто веков,

Но назад не делая шагов!

Отблески прошлого, страх

Нам не дают сделать шаг.

Скован цепью век!

Пред чужим царем

Раб сей человек!

Сто веков я гляжу

В небо синее.

Сто ночей прошу

О свободной земле!

Ой, лети ты сокол ясный,

Крылья в небе распрями.

Тронь пером ты край родимый,

Чуждых крыльями затми!

На заре молю я:

«Ярило!

отогрей ты землю!

Стрибог — отец!

Силы придай, ты, внукам своим.

Огнеяре!

Веру чужую испепели!»

Соберем воедино род!

Живы братия народа бессмертного!

Дух ушедших времен,

Что жив все же в нас

Гласит, что свободу вернем!

В бездонную высь

Смотрю я с дрожащей печалью в глазах.

Я ведаю боль,

Это видели предки: боль, ужас и страх!

Страх пред отцом —

Создателем Сварогом мира сего.

За преданный род,

Что преклонился пред ликом икон!

Повернем свой путь,

Встанем на тропу к дому Сварога!

Открой ворота

Из глубины в наши века.

In de bodemloze hoogte

Laten we ons gezicht onbevreesd verheffen.

Schreeuw, schaam je niet

En de goden zullen je kreet horen!

Stem van zielen

En het trillen van warme harten

Breng de geest van de eeuwen terug

Ze zullen een kist openen die is afgesloten met kruisen.

Laten we onze kant op draaien

Laten we op het pad naar het huis van Svarog gaan!

open de poort

Van de diepten tot onze eeuwen.

Er is geen impotentie in onze aderen,

Er is geen berouw over kruisen!

Hier is de vijandelijke invasie machteloos!

We buigen weer voor het idool,

Ik kijk uit naar de wedergeboorte!

Laten we diep de bossen ingaan, vuur maken - vuur!

Laten we een offer brengen aan de goden, hop in onze horens gieten!

Oh, jij bos, dicht bos, red ons van de vijand!

Chuch - churila, oud - oud, bewaak deze plaatsen!

Ofwel licht of duisternis

De cirkel van runen wordt weer om het vuur gewikkeld.

De schaduwen van het verleden zullen weer oprijzen

En we zullen het vergoten bloed niet vergeten!

Licht licht!

Duisternis, duisternis!

Geesten zullen rond het vuur dwalen.

De spreuk zal uit de mond komen!

Het geloof van de voorouders staat aan de poort.

Geloof, vlieg!

Sta er niet achter!

Open de ogen van mensen

Herleef jezelf!

Geloof, vlieg!

Er zijn geen barrières in de weg!

Laten we onze kant op draaien

Laten we op het pad naar het huis van Svarog gaan!

open de poort

Van de diepten naar onze eeuwen!

Ren in de voetsporen

Voorouders, terug naar de goden!

Honderd eeuwen lang aan de rand van een klif,

Maar terug zonder stappen!

Reflecties van het verleden, angst

We mogen geen stap zetten.

Gebonden met een ketting van oogleden!

Voor een buitenlandse koning

Deze man is een slaaf!

Honderd eeuwen kijk ik

In de blauwe lucht.

Honderd nachten vraag ik

Over het vrije land!

Oh, vlieg jij heldere valk,

Spreid je vleugels in de lucht.

Raak aan met een pen, je bent lief,

Verduister buitenaardse vleugels!

Bij het ochtendgloren bid ik:

“Yarilo!

warm de aarde op!

Stribog is een vader!

Geef kracht, jij, aan je kleinkinderen.

Ogneyar!

Het geloof van iemand anders is verbrand!"

Laten we de familie samenbrengen!

De broeders van de onsterfelijke mensen leven!

Geest van vervlogen tijden

Wat leeft er nog in ons

Zegt dat we de vrijheid zullen teruggeven!

In de bodemloze hoogte

Ik kijk met trillende droefheid in mijn ogen.

ik ken pijn

Voorouders zagen het: pijn, afschuw en angst!

angst voor vader

Schepper Svarog van deze wereld.

Voor een toegewijde race,

Wat boog voor het aangezicht van iconen!

Laten we onze kant op draaien

Laten we op het pad naar het huis van Svarog gaan!

open de poort

Van de diepten tot onze eeuwen.