Para No Verme Más - La Vela Puerca

¿Porque diré que me escondo, si nadie me quiere ver?

¿Será que no me preciso y de paso me aviso, para ya no correr?

Me fui pateando las piedras, con ganas de molestar.

y no encontré ni un segundo, para explicarle al mundo

que lo quiero matar…

y mi cabeza se me enfrenta en una noche de solo pensar.

y la alegría se me escapa y la agonía vuelve a dominar.

el corazón de algún sufrido me acompaña hasta la terminal

y me iré, para no

verme más…

Estoy buscando refugio, en manos de una pared

que ni siquiera me escucha y yo, fingiendo mi lucha

engañándome otra vez.

Ya nada aquí me divierte, como solía ocurrir.

voy persiguiendo mi risa, ella se fuga deprisa

burlándose de mi

y mi cabeza se me enfrenta en una noche se solo pensar

y la alegria se me escapa

y la agonia vuelve a dominar.

El corazón de algún sufrido me acompaña hasta la terminal

y me ire… para no verme más

y me ire… para no verme más

y mi cabeza se me enfrenta en una noche de solo pensar

y la alegría se me escapa

y la agonía vuelve a dominar

el corazón de algún sufrido me acompaña hasta la terminal

y me ire… para no verme más

y me ire… para no verme más

y me ire… para no… verme más

Waarom zou ik zeggen dat ik me verstopt, als niemand me wil zien?

Zou het kunnen dat hij me niet nodig heeft en me trouwens laat weten, zodat ik niet meer ren?

Ik ging weg terwijl ik tegen de stenen schopte, omdat ik wilde storen.

en ik kon geen seconde vinden om het aan de wereld uit te leggen

Ik wil hem vermoorden...

en mijn hoofd is naar mij gericht in een nacht van alleen maar denken.

en de vreugde ontsnapt me en de pijn overheerst weer.

het hart van iemand die lijdt begeleidt me naar de terminal

en ik zal gaan, niet om

zie mij meer...

Ik zoek onderdak, in de handen van een muur

dat luistert niet eens naar mij en ik, mijn ruzie faken

me weer bedriegen

Niets hier amuseert me meer, zoals vroeger.

Ik jaag op mijn lach, ze rent snel weg

mij bespotten

en mijn hoofd kijkt me aan in één nacht, ik weet dat ik alleen maar denk

en de vreugde ontsnapt me

en pijn heerst opperste.

Het hart van een lijder begeleidt me naar de terminal

en ik zal gaan... om mezelf nooit meer te zien

en ik zal gaan... om mezelf nooit meer te zien

en mijn hoofd kijkt me aan in een nacht van alleen maar denken

en de vreugde ontsnapt me

en de pijn overheerst weer

het hart van iemand die lijdt begeleidt me naar de terminal

en ik zal gaan... om mezelf nooit meer te zien

en ik zal gaan... om mezelf nooit meer te zien

en ik ga... niet om... me weer te zien