Berlin Dein Gesicht hat Sommersprossen - Hildegard Knef

Berlin, dein Gesicht hat Sommersprossen

Und dein Mund ist viel zu groß

Dein Silberblick ist unverdrossen

Doch nie sagst du: «Was mach' ich bloß?»

Berlin, du bist viel zu flach geraten

Für die Schönheitskonkurrenz

Doch wer liebt schon nach Metermaßen

Wenn du dich zu ihm bekennst?

Berlin, du bist die Frau mit der Schürze

An der wir unser Leben lang zieh’n

Berlin, du gibst dem Taufschein die Würze

Und hast uns dein «Na und» als Rettungsring verlieh’n

Berlin, deine Stirn hat Dackelfalten

Doch was wärst du ohne sie?

Wer hat dich bloß so jung gehalten

Denn zum Schlafen kommst du nie

Berlin, mein Gemüt kriegt Kinderaugen

Und mein Puls geht viel zu schnell

Nimmst du mich voller Selbstvertrauen

An dein verknautschtes Bärenfell

Berlijn, je gezicht heeft sproeten

En je mond is veel te groot

Je zilveren blik is onverschrokken

Maar je zegt nooit: "Wat ga ik doen?"

Berlijn, je bent veel te plat geworden

Voor de schoonheidswedstrijd

Maar wie houdt er van per meter?

Als je hem bekent?

Berlin, jij bent de vrouw met het schort

Waar we ons hele leven op tekenen

Berlijn, je maakt de doopakte op

En je leende ons je "zo en zo" als reddingsboei

Berlin, je voorhoofd heeft teckelrimpels

Maar wat zou je zijn zonder haar?

Wie heeft je zo jong gehouden

Omdat je nooit in slaap valt

Berlijn, mijn geest krijgt kinderogen

En mijn hartslag gaat veel te snel

Je neemt me vol vertrouwen mee

Je verfrommelde berenvel