Meine Augen sind die Sterne - Das Wesen des Lichtbringers - Samsas Traum

Wenn es kalt wird um Euer Seelen Glanz

Ist es mein dunkler Geist, der Euer Fleisch verirrt!

Denn das Unwissende in Euch ist es,

Was Euch verleitet, mein zu sein!

Mein Herz ist die Sonne Die Sonne ist kalt!

Mein Augen sind die Sterne Die Sterne sind rot!

Meine Seele ist der Himmel Der Himmel ist leer!

Mein Krper sind die Menschen Die Menschen sind tot!

Wie gerne lauschte ich Deinen Gebeten zu abendlicher Stund'!

Ewig harrend unter Deinem Bett,

Wie die Engel der Sehnsucht,

Der Tod in meinen Armen!

Ha, die Liebe und er Tod sind mein:

Tte, was du liebst!

Oh Du, Deiner Seele Schmerz,

Gefangen I’m Sog der Liebe!

Ich wurde mehr geliebt, als jeder anderes gleichen,

Denn meines Mythos Licht brennt ewiglich!

Hinfort geworfen durch die Tore des berjenen,

Dunkelheit!

Mein Freund, komm', reiche ihr Deine Hand!

Ziehe sie hinein in das Reich der Saat der Trauer,

Lasse sie Frchte tragen am Strauche der Boshaftigkeit!

Lasse sie brennen am Baume der Vergeltung,

Hindurch der Lgen Tuch auf zu den Engeln der Liebe blicken:

Hindurch der Hlle Einsamkeit!

Brennen sollst Du in meines Herzen Glut!

La' eine Kerze brennen!

Als het koud wordt om je ziel, glans

Is het mijn duistere geest die je vlees afdwaalt!

Omdat het de onwetende in jou is

Wat verleidt je om de mijne te zijn!

Mijn hart is de zon De zon is koud!

Mijn ogen zijn de sterren De sterren zijn rood!

Mijn ziel is de hemel De hemel is leeg!

Mijn lichaam is de mensen De mensen zijn dood!

Hoe graag heb ik in de avonduren naar uw gebeden geluisterd!

Eeuwig wachten onder je bed

als de engelen van verlangen,

Dood in mijn armen!

Ha, liefde en dood zijn van mij:

Doe waar je van houdt!

Oh jij, de pijn van je ziel,

Gevangen in het kielzog van liefde!

Er werd meer van me gehouden dan van iemand anders

Omdat het licht van mijn mythe voor altijd brandt!

Weggeworpen door de poorten van het hiernamaals,

Duisternis!

Mijn vriend, kom, geef haar je hand!

Trek ze naar het rijk van de zaden van verdriet,

Laat ze vrucht dragen op de struik van goddeloosheid!

laat ze branden aan de boom van vergelding,

Kijk omhoog door het kleed van leugens naar de engelen van liefde:

Door de hel van eenzaamheid!

Je zult sintels in mijn hart verbranden!

Laat een kaars branden!