Лунная рапсодия - Леонид Утёсов, Эстрадный оркестр п/у Леонида Утёсова

Был вечер ясный, был тихий час,

Одна луна, как верный страж,

Оберегала в парке нас.

В тени ветвей

Пел соловей,

И песнь лилась,

И ночь была ясней от блеска ясных глаз.

Я помню лунную рапсодию

И соловьиную мелодию.

Твой профиль тонкий, голос звонкий,

Твои мечты — но где же ты?

Звучи же, лунная рапсодия,

Твой голос слышу в каждой ноте я.

Твои улыбки — в звуках скрипки,

Поют альты — я слышу: ты.

Счастья я не ищу теперь иного.

Вечер мне повторить бы лунный снова.

Сыграй мне лунную рапсодию.

Я напою тебе мелодию.

Хочу, как прежде, жить в надежде,

Что будут петь нам соловьи.

Не знаю, где ты, и где твой дом,

И как найти тебя на шумном нашем шаре на земном.

Встаёт заря, и мне пора

Забыть о том, что, может быть,

Меня и вспомнишь ты с трудом.

Het was een heldere avond, het was een rustig uur,

Een maan, als een trouwe bewaker,

Beschermde ons in het park.

In de schaduw van de takken

De nachtegaal zong

En het lied vloeide

En de nacht was helderder door de schittering van heldere ogen.

Ik herinner me maanrhapsody

En een nachtegaalmelodie.

Je profiel is dun, je stem is sonore,

Je dromen - maar waar ben je?

Geluid, maanrhapsodie,

Ik hoor je stem in elke noot.

Je glimlach zit in de klanken van de viool,

Altviolen zingen - ik hoor: jij.

Ik ben nu niet op zoek naar geluk.

Ik zou de avondmaan nog een keer herhalen.

Speel een maanrhapsody voor me.

Ik zal een deuntje voor je zingen.

Ik wil, zoals voorheen, in hoop leven,

Wat zullen de nachtegalen voor ons zingen.

Ik weet niet waar je bent, en waar is je huis,

En hoe we je kunnen vinden op onze luidruchtige wereldbol op aarde.

De dageraad komt op, en het is tijd voor mij

Vergeet dat misschien

Je zult me ​​met moeite herinneren.