Я прошел Сибирь… - Михаил Круг

Я прошёл Сибирь, в лаптях обутый, слушал песни старых чабанов.

Надвигались сумерки ночные, ветер дул с каспийских берегов.

Ты вошла, как в несказанной сказке, ты ушла, не вспомнив обо мне.

Я остался тосковать с гитарой, потому что ты ушла с другим.

Я остался тосковать с гитарой, потому что ты ушла с другим.

Может, мне печалиться не надо, когда розы начинают цвесть.

Эти розы с молодого сада некому теперь мне приподнесть.

Эх, приморили, суки, приморили!

Отобрали волюшку мою.

Золотые кудри поседели, знать, у края пропасти стою.

Золотые кудри поседели, знать, у края пропасти стою.

Ik liep door Siberië, geschoeid in bastschoenen, luisterend naar de liedjes van oude herders.

De avondschemering naderde, de wind waaide van de Kaspische kusten.

Je ging naar binnen, als in een onuitsprekelijk sprookje, je ging weg zonder me te herinneren.

Ik bleef achter om naar de gitaar te verlangen, omdat jij met iemand anders vertrok.

Ik bleef achter om naar de gitaar te verlangen, omdat jij met iemand anders vertrok.

Misschien hoef ik niet verdrietig te zijn als de rozen beginnen te bloeien.

Er is nu niemand om mij deze rozen uit de jonge tuin aan te bieden.

Eh, ze hebben het genageld, teven, ze hebben het genageld!

Ze hebben mijn testament afgenomen.

Gouden krullen werden grijs, weet je, ik sta aan de rand van de afgrond.

Gouden krullen werden grijs, weet je, ik sta aan de rand van de afgrond.