Старые раны - Зоопарк

Я привык к тому, что всю жизнь мне везло, но я поставил на двойку, а вышел «зеро»,

И вот самоубийца берется за перо и пишет.

И скрип пера по бумаге, как предсмертный хрип, мой евнух был героем,

но он тоже погиб,

Я кричу, но ты не слышишь мой крик и никто не слышит.

Я встаю и подхожу к открытому окну, вызывая тем самым весь мир на войну,

Я взрываю мосты, но я никак не пойму: кто их строил?

И последний автобус ушел уже давно, и денег на такси мне не хватит все равно,

Я видел все это когда-то в кино и все равно я расстроен.

Припев:

Но не пугайся, если вдруг ты услышишь ночью странный звук,

Все в порядке, просто у меня открылись старые раны!

И я пишу стихи всю ночь напролет, зная наперед, что их никто не прочтет,

Зачем я жду рассвета, рассвет не придет, кому он нужен.

Слава Богу, осталась бутылка вина, но, как-то странно, ползет на стену стена

И я посередине, но я сам виноват, и, к тому же, простужен.

Припев:

Но не пугайся, если вдруг ты услышишь ночью странный звук,

Все в порядке, просто у меня открылись старые раны!

И даже тишина звенит в моих ушах, и стрелки, почему-то, застыли в часах,

И дым в глазах, и цепь на руках, и нечего есть.

Но все будет не так, как оно быть должно, все будет именно так — другого не

дано,

И все же, как бы я хотел, что бы ты была здесь.

Но на завтра ожидается странный прогноз, к тому же я остался без папирос,

И в каждой клетке нервов горит свой вопрос, но ответ не найти,

Но так ли я уверен, что мне нужен ответ, я просто часть мира, которого нет,

Припев:

Но не пугайся, если вдруг ты услышишь ночью странный звук,

Все в порядке, просто у меня открылись старые раны!

Ik ben eraan gewend dat ik mijn hele leven geluk heb gehad, maar ik wed op een deuce, en "nul" kwam uit,

En dus pakt de zelfmoord de pen en schrijft.

En de kras van pen op papier, als een doodsrammelaar, mijn eunuch was een held,

maar hij stierf ook

Ik schreeuw, maar je hoort mijn schreeuw niet en niemand hoort het.

Ik sta op en ga naar het open raam, en roep zo de hele wereld op tot oorlog,

Ik blaas bruggen op, maar ik begrijp niet: wie heeft ze gebouwd?

En de laatste bus is lang geleden vertrokken, en ik heb toch niet genoeg geld voor een taxi,

Ik heb dit allemaal ooit in een film gezien en ik ben nog steeds van streek.

Refrein:

Maar wees niet bang als je 's nachts plotseling een vreemd geluid hoort,

Het is in orde, het is gewoon dat er oude wonden bij mij zijn opengegaan!

En ik schrijf de hele nacht poëzie, van tevoren wetend dat niemand ze zal lezen,

Waarom wacht ik op de dageraad, de dageraad zal niet komen, wie heeft het nodig.

Godzijdank was er nog een fles wijn over, maar op de een of andere manier kruipt de muur tegen de muur

En ik zit in het midden, maar ik heb de schuld, en bovendien ben ik verkouden.

Refrein:

Maar wees niet bang als je 's nachts plotseling een vreemd geluid hoort,

Het is in orde, het is gewoon dat er oude wonden bij mij zijn opengegaan!

En zelfs de stilte weerklinkt in mijn oren, en de wijzers, om de een of andere reden, bevroor in de klok,

En de rook in de ogen, en de ketting aan de handen, en er is niets te eten.

Maar alles zal niet zijn zoals het zou moeten zijn, alles zal zijn zoals het is - er is geen ander

gegeven,

En toch, wat zou ik graag willen dat je hier was.

Maar er wordt een vreemde voorspelling verwacht voor morgen, bovendien zat ik zonder sigaretten,

En in elke zenuwcel brandt zijn eigen vraag, maar het antwoord kan niet worden gevonden,

Maar ben ik er zo zeker van dat ik een antwoord nodig heb, ik ben gewoon een deel van een wereld die niet bestaat,

Refrein:

Maar wees niet bang als je 's nachts plotseling een vreemd geluid hoort,

Het is in orde, het is gewoon dat er oude wonden bij mij zijn opengegaan!