Ночной гость - Зоопарк

Сегодня ночью, где-то около трех часов,

Я поймал на себе чей-то взгляд.

Я оглянулся и в зеркале увидел его,

Я знал его много лет назад.

Мы уставились с ним друг на друга —

Я не знал, кто он, он не знал, кто я.

Я улыбнулся ему, он улыбнулся в ответ,

Я решил, что мы с ним друзья.

Но я не знал, чего ему нужно,

Я не знал, о чем с ним говорить.

Я сказал: «Прости, уже поздно»,

Но он не хотел уходить.

И я заглянул ему в глаза,

Но ничего не увидел в них.

Мне стало страшно: я никогда

Не видел глаз настолько чужих.

Он смотрел на меня с упреком,

Он смотрел на меня, как судья.

Я не мог оторвать свой взгляд,

Я не знал, где он, я не знал, где я.

И я подумал: если он пришел сегодня,

То завтра он вернется опять.

И я разбил это зеркало ко всем чертям

И с чистой душой лег спать.

Vanavond, ongeveer drie uur,

Ik ving iemands blik op mij.

Ik keek achterom en zag hem in de spiegel,

Ik kende hem vele jaren geleden.

We staarden elkaar met hem aan -

Ik wist niet wie hij was, hij wist niet wie ik was.

Ik glimlachte naar hem, hij glimlachte terug,

Ik heb besloten dat we vrienden zijn.

Maar ik wist niet wat hij nodig had

Ik wist niet waar ik met hem over moest praten.

Ik zei: "Het spijt me, het wordt laat"

Maar hij wilde niet weggaan.

En ik keek in zijn ogen,

Maar ik zag er niets in.

Ik werd bang: ik heb nooit

Ik heb nog nooit zulke vreemde ogen gezien.

Hij keek me verwijtend aan,

Hij keek me aan als een rechter.

Ik kon mijn ogen niet afhouden

Ik wist niet waar hij was, ik wist niet waar ik was.

En ik dacht: als hij vandaag zou komen,

Dan komt hij morgen weer terug.

En ik brak deze spiegel naar de hel

En met een zuivere ziel naar bed gegaan.