Utopía - Zenit

Con preocupación por el mañana

Por llegar a fin de mes con dinero un mes al fin

Sin la seguridad de un curro fijo

Y conseguir que tu hijo sea el futuro de esta nación

Con miedo por la calle y que sea contigo con quien estalle la frustración

De un coco con serrín

Sin la ilusión de un niño por hacerse mayor

Por el dolor de tanta presión

Con manchas en la piel de una mujer

Provocadas por un golpe y confundidas con carmín

Sin igualdad de oportunidades

En que la prioridad es matar a la libertad de expresión y a la pasión

Con el temor a crecer y a saber

Que no eres quien soñaste ser ayer otro amanecer tan imperfecto

Sin el calor de esa mujer que te susurraba

Ahora tu almohada sudada suplica afecto

Con un jefe que te mira y frunce el ceño

Su grito te enseñó que tienes dueño

Tan frágil tan pequeño, sin ganas de na

Sin nada que dar sintiendo estallar tu tórax de tanto currar

Sin amigos que te apoyen si te inundan males

Sus palabras banales, superficiales

Sales y te encuentras solitario en esa plaza

Sin poder remediar que quien más quieres te rechaza

Con miedo, con ira, con la ilusión perdida

Con lagrimas vertidas, con las mismas heridas

Con la presión del día a día el corazón se enfría

Si la frustración te espía, muere la utopía

Con miedo, con ira, con la ilusión perdida

Con lagrimas vertidas, con las mismas heridas

Con la presión del día a día el corazón se enfría

Si la frustración te espía, muere la utopía

Yo lucho por una vida sin

Putas que se follan a famosos con tal de salir en la televisión

Con terroristas empresarios y políticos corruptos abonando mi jardín

Sin la preocupación por el futuro

Y que a nuestros mayores les quede una digna pensión

Con bancos en la quiebra, comida en cada frontera y años de prisión por cada

maletín

Sin más enfrentamientos por la raza o por el sexo o por el crudo o por el dólar

o la religión

Con justicia para todos sin competición

Si la rebelión del pueblo empieza con este motín

Yo lucho por una vida sin ira

Sin ir abriendo heridas, sin mentiras vertidas que inspiran desconfianza

Sin bandas que aniquilan por venganza

Sin el danzar de ejércitos que avanzan hacia otra matanza

Con el verde y sin el gris en mi planeta

Sin hombres bajo la hipnosis de un papel violeta

Con metas para los míos y sin un dios

Que castiga a quien no siga sus designios

Sin críos con sueños rotos por los estupefacientes

Sin pudientes influyentes que te ven como a un sirviente

Con presidentes mordiéndose la lengua

Con oriente y occidente firmando por fin la tregua

Sin miedo, sin ira, sin la ilusión perdida

Sin lagrimas vertidas, sin aquellas heridas

Sin la presión del día a día, el corazón te guía

Si la evolución te espía, nace la utopía

Sin miedo, sin ira, sin la ilusión perdida

Sin lagrimas vertidas, sin aquellas heridas

Sin la presión del día a día, el corazón te guía

Si la evolución te espía, nace la utopía

Lucho a diario para que cada niño crezca

Libre en un mundo mejor y que sólo obedezca

A su corazón, como hago yo para sentirme vivo

Lucho para haceros despertar por eso escribo

Desde Nadir hasta Zénit, Utopía

Met zorg voor morgen

Voor het bereiken van het einde van de maand met geld aan het einde van een maand

Zonder de zekerheid van een vaste baan

En zorg dat je zoon de toekomst van deze natie wordt

Met angst op straat en laat het met je zijn dat de frustratie explodeert

Van een kokosnoot met zaagsel

Zonder de illusie van een kind om op te groeien

Vanwege de pijn van zoveel druk

Met vlekken op de huid van een vrouw

Getriggerd door een klap en aangezien voor karmijn

Geen gelijke kansen

Waarbij de prioriteit is om de vrijheid van meningsuiting en passie te doden

Met de angst om op te groeien en te weten

Dat je niet bent van wie je gedroomd had gisteren weer zo'n onvolmaakte dageraad te zijn

Zonder de warmte van die vrouw die tegen je fluisterde

Nu smeekt je bezwete kussen om genegenheid

Met een baas die naar je kijkt en fronst

Zijn schreeuw leerde je dat je een baasje hebt

Zo kwetsbaar zo klein, zonder te willen na

Met niets om je borst te voelen barsten van zoveel werk

Zonder vrienden om je te steunen als het kwaad je overspoelt

Zijn banale, oppervlakkige woorden

Je gaat naar buiten en je bent alleen op dat plein

Zonder te kunnen verhelpen dat degene van wie je het meest houdt je afwijst

Met angst, met woede, met de verloren illusie

Met tranen vergoten, met dezelfde wonden

Met de druk van dag tot dag wordt het hart koud

Als frustratie je bespioneert, sterft de utopie

Met angst, met woede, met de verloren illusie

Met tranen vergoten, met dezelfde wonden

Met de druk van dag tot dag wordt het hart koud

Als frustratie je bespioneert, sterft de utopie

Ik vecht voor een leven zonder

Hoeren die beroemdheden neuken om op televisie te komen

Met corrupte zakenlieden en politici die mijn tuin bemesten

Zonder de zorg voor de toekomst

En dat onze ouderen een behoorlijk pensioen hebben

Met falende banken, voedsel aan elke grens en jaren gevangenisstraf voor iedereen

aktentas

Geen botsingen meer over ras of seks of olie of dollar

of religie

Met gerechtigheid voor iedereen zonder concurrentie

Als de volksopstand begint met deze rel

Ik vecht voor een leven zonder woede

Zonder wonden te openen, zonder gemorste leugens die wantrouwen wekken

Zonder bands die vernietigen voor wraak

Zonder de dans van legers die oprukken naar een nieuwe slachting

Met het groen en zonder het grijs op mijn planeet

Zonder mannen onder de hypnose van een violet papier

Met doelen voor mij en zonder god

Dat straft degenen die hun ontwerpen niet volgen

Geen kinderen met dromen gebroken door drugs

Zonder rijke influencers die jou als dienaar zien

Met presidenten die op hun tong bijten

Nu Oost en West eindelijk de wapenstilstand ondertekenen

Zonder angst, zonder woede, zonder de verloren illusie

Zonder tranen, zonder die wonden

Zonder de druk van het dagelijks leven leidt het hart je

Als evolutie je bespioneert, wordt utopie geboren

Zonder angst, zonder woede, zonder de verloren illusie

Zonder tranen, zonder die wonden

Zonder de druk van het dagelijks leven leidt het hart je

Als evolutie je bespioneert, wordt utopie geboren

Ik vecht dagelijks voor elk kind om te groeien

Vrij in een betere wereld en gehoorzaam gewoon

Naar je hart, hoe voel ik me levend?

Ik vecht om je wakker te maken, daarom schrijf ik

Van Nadir tot Zénit, Utopia