Сердце моё - Юлианна Караулова

Снова слышу этот шепот прибоя.

Кто я, где моё сердце - знает лишь одна вода.

Как быть?

Не пойму я, что со мною.

Но зовет вновь меня море, как будто я его волна.

Далеко, легко;

уплыву, уйду.

На краю Земли я тебя найду.

Станем мы одной - Вечною водой,

Упадём с небес.

А в глазах каждый день

Океан бескрайний меня зовёт за горизонт.

Ты так близко уже, но ещё такой дальний, но все пройдет;

Для тебя лишь зазвучит сердце моё!

Знаю, мы найдём свой тихий остров,

И пусть будет всё не просто, но я уже умею ждать.

Знаю, поздно задавать вопросы -

Пусть гремят в небе грозы, но им придётся нас понять.

Мы пойдём вдвоём.

Мы с собой возьмём

Всё, что греет нас ночью или днём.

Мы кометы две, огненным дождём

Упадём с небес.

Как сияет закат на волнах хрустальных!

Он за собой меня зовёт.

Лишь тебе мне так хочется открыть свои тайны.

Мой мир плывёт, и мой час пробьёт - все перевернёт.

А в глазах каждый день

Океан бескрайный меня зовёт за горизонт.

Ты так близко уже, но ещё такой дальний,

Но всё пройдёт, сердце моё!

Weer hoor ik dat gefluister van de branding.

Wie ben ik, waar is mijn hart - alleen water weet het.

Hoe te zijn?

Ik begrijp niet wat er met mij aan de hand is.

Maar de zee roept me weer, alsof ik haar golf ben.

Ver, gemakkelijk;

Ik ga weg, ik ga weg.

Aan het einde van de aarde zal ik je vinden.

We zullen één worden - Eeuwig water,

Laten we uit de lucht vallen.

En elke dag in de ogen

De eindeloze oceaan roept me achter de horizon.

Je bent al zo dichtbij, maar nog zo ver weg, maar alles gaat voorbij;

Voor jou zal alleen mijn hart klinken!

Ik weet dat we ons rustige eiland zullen vinden

En laat het niet gemakkelijk zijn, maar ik weet al hoe ik moet wachten.

Ik weet dat het te laat is om vragen te stellen...

Laat onweersbuien rommelen in de lucht, maar ze zullen ons moeten begrijpen.

We gaan samen.

We nemen mee

Alles wat ons 's nachts of overdag verwarmt.

Wij zijn twee kometen, vurige regen

Laten we uit de lucht vallen.

Hoe de zonsondergang schijnt op de kristallen golven!

Hij roept me achter zich aan.

Alleen jij wilt dat ik mijn geheimen onthul.

Mijn wereld zweeft, en mijn uur zal slaan - alles zal op zijn kop staan.

En elke dag in de ogen

De eindeloze oceaan roept me achter de horizon.

Je bent al zo dichtbij, maar nog zo ver weg

Maar alles gaat voorbij, mijn hart!