Sonnet 71 - Woods of Birnam

No longer mourn for me when I am dead

Then you shall hear the surly sullen bell

Give warning to the world that I am fled

From this vile world, with vilest worms to dwell:

Nay, if you read this line, remember not

The hand that writ it;

for I love you so

That I in your sweet thoughts would be forgot

If thinking on me then should make you woe.

O, if, I say, you look upon this verse

When I perhaps compounded am with clay,

Do not so much as my poor name rehearse.

But let your love even with my life decay,

Lest the wise world should look into your moan

And mock you with me after I am gone.

Niet langer rouwen om mij als ik dood ben

Dan zul je de norse norse bel horen

Waarschuw de wereld dat ik gevlucht ben

Van deze verachtelijke wereld, met de smerigste wormen om te wonen:

Nee, als je deze regel leest, onthoud dat dan niet

De hand die het schreef;

want ik hou zo van je

Dat ik in je lieve gedachten zou zijn vergeten

Als je aan mij denkt, zou je wee moeten maken.

O, als, zeg ik, je naar dit vers kijkt

Als ik misschien vermengd ben met klei,

Repeteer niet zozeer als mijn arme naam.

Maar laat uw liefde zelfs met mijn leven verval,

Opdat de wijze wereld niet in je gekreun zou kijken

En bespot je met mij nadat ik weg ben.