Sonnet 23 - Woods of Birnam

As an unperfect actor on the stage

Who with his fear is put besides his part

Or some fierce thing replete with too much rage

Whose strength’s abundance weakens his own heart;

So I, for fear of trust, forget to say

The perfect ceremony of love’s rite

And in mine own love’s strength seem to decay

O’ercharg’d with burden of mine own love’s might

O let my books be then the eloquence

And dumb presagers of my speaking breast

Who plead for love and look for recompense

More than that tongue that more hath more express’d

O, learn to read what silent love hath writ:

To hear with eyes belongs to love’s fine wit

Als een onvolmaakte acteur op het podium

Wie met zijn angst buiten zijn rol wordt gezet?

Of een heftig ding vol te veel woede

Wiens kracht de overvloed verzwakt zijn eigen hart;

Dus ik, uit angst voor vertrouwen, vergeet te zeggen:

De perfecte ceremonie van het liefdesritueel

En in de kracht van mijn eigen liefde lijkt te vervallen

O'ercharg'd met de last van de macht van mijn eigen liefde

O laat mijn boeken dan de welsprekendheid zijn

En domme voorlopers van mijn sprekende borst

Die smeken om liefde en op zoek zijn naar vergelding?

Meer dan die tong die meer heeft meer uitgedrukt'd

O, leer lezen wat de stille liefde schrijft:

Horen met ogen behoort tot de fijne kneepjes van de liefde