Schwarze Wolken - Wolfenmond

Schweigen kehrt ein, das Licht trinkt die Nacht

Betrunken von Träumen, der Bursche erwacht

Die Sonne verhangen, niemand ist dort

Ganz still ist der Raum, der Jemand ist fort

Doch hört er die Worte: «Verlasse das Gut

Schwarze Wolken nahen, nimm all deinen Mut

Stille wird herrschen, nimm deine Schar

Treib ein dein Vieh, denn der Schatten ist nah!»

Ein tiefes Tal in den Bergen allein

Das Tor ist dein Schutz, doch lass niemanden ein

Egal wer klopft, auch beim dritten Mal nicht

Der Tod ist schlau, wechselt sein Gesicht

Der Bursche versprach es und hält sein Wort

Vertraut diesem Traum, bringt die Seinen fort

Lässt alles zurück und gibt den Hof auf

Er treibt seine Schafe in die Berge hinauf

Das Tor ist stark, sie sind sicher im Tal

Nach einem Mond klopft‘s zum ersten Mal

Einlass erbittet ein alter Mann

Hat schlimmes erlebt, man sieht es ihm an

Das Tor bleibt verschlossen und der Bursche hart

Beim zweiten Mal klopft ein Mädchen so zart

Doch nicht mal sie lässt der Bursche herein

So kann der Tod nicht zu Gast bei ihm sein

Das Warten wird lang, viele Monde vergehn

Zum dritten Mal hat man keinen gesehn

Missmut und Zweifel breiten sich aus

Der Schatten scheint fort, sie wollen nach Haus

Nur ein kleiner Blick durch den schmalen Spalt

Vielleicht können wir ja nach Hause schon bald

So späht der Bursche dann doch durch das Tor

Still ist’s im Tal, niemand steht davor

Der Bursche schließt das Tor voller Glück

Er ist sich nun sicher, sie können zurück

Doch Schatten gehen, schwarze Wolken ziehn

Der Gast ist da und sie können nicht fliehn

Die Nase zu hoch, den Blick voller Stolz

Leise, kleine Pfoten schlüpfen so durch das Holz

Zu sanft war das Klopfen, zu nichtig ihr Schatten

Er hat’s übersehn, vor dem Tor waren Ratten

Stilte valt, het licht drinkt de nacht

Dronken van dromen, wordt de kerel wakker

De zon is bewolkt, er is niemand

De kamer is erg stil, er is iemand weg

Maar hij hoort de woorden: "Verlaat het landgoed

Zwarte wolken naderen, vat al je moed

Stilte zal heersen, neem je gezelschap

Drijf uw vee naar binnen, want de schaduw is nabij!'

Alleen al in de bergen een diepe vallei

De poort is je bescherming, maar laat niemand binnen

Het maakt niet uit wie er klopt, zelfs niet de derde keer

De dood is slim, verandert zijn gezicht

De jongen beloofde en houdt zijn woord

Vertrouw op deze droom, neem zijn eigen weg

Laat alles achter en geeft de boerderij op

Hij drijft zijn schapen de bergen in

De poort is sterk, ze zijn veilig in de vallei

Na een maan klopt het voor de eerste keer

Een oude man vraagt ​​om toelating

Heeft slechte dingen meegemaakt, dat zie je aan hem

De poort blijft op slot en de kerel hard

De tweede keer dat een meisje zo teder klopt

Maar de jongen laat haar niet eens binnen

Dus de dood kan niet zijn gast zijn

Het wachten zal lang zijn, vele manen zullen voorbijgaan

Voor de derde keer zag je niemand

Ontevredenheid en twijfels verspreiden zich

De schaduw lijkt weg, ze willen naar huis

Even een kijkje door de smalle opening

Misschien kunnen we snel naar huis

Dus de jongen gluurt toch door de poort

Het is stil in de vallei, er staat niemand voor

De jongen sluit de poort vol geluk

Hij weet nu zeker dat ze terug kunnen

Maar schaduwen gaan, zwarte wolken bewegen

De gast is er en ze kunnen niet vluchten

De neus te hoog, de blik vol trots

Stille, kleine pootjes glippen door het bos

Het kloppen was te zacht, haar schaduw te zinloos

Hij miste het, er stonden ratten voor de poort