Der Weidenkranz - Wolfenmond

Sie trafen sich zum fröhlichen Tanz

Es war noch früh im Jahr

In des Mondes fahlem Glanz

Flocht er ihr einen Weidenkranz

Der sein Versprechen war

Sie trennten sich gen Mitternacht

Auf ein baldig' Wiedersehen

Im Mondenschein hat sie gewacht

Viele Stunden dort am Fluß verbracht

Was ist denn nur geschehen?

Sie sah, wie jene Weide am Fluß

Den ganzen Sommer war

Voll Trauer und voll Einsamkeit

Die gar welken Blätter zum Fallen bereit

Und es neigte sich das Jahr

Lieber blieb sie daheim bei Haus und Hof

Sah die Mädchen zum Herbsttanz gehn

Schmerz und Sehnsucht haben sie geplagt

Immer wieder hat sie sich gefragt

Was ist ihm nur geschehn?

Es kam die Zeit für den alten Graf

Der an ihr Gefallen fand

Des Nachts kam er zu ihrem Haus

Ins Dunkle schleppte man sie hinaus

Er verlangte ihre Hand

«Im Kerker sitzt der Liebste Dein

Willst Du ihn in Freiheit sehn?

So werde mein Weib!»

— Ihr blieb keine Wahl

Es plagte sie des Liebsten Qual

Und so sollte es geschehn!

Im Dorfe gab’s ein Hochzeitsfest

Mit viel Saufereu und Tanz

Im Morgenrot hat man sie getraut

Und nun steht am Fluß die traurige Braut

In der Hand der Weidenkranz

«In Freiheit ging der Liebste mein

Auf Nimmerwiedersehn

Die Blätter sind welk, der Kranz ist verdorrt

Meine Liebe an einem fernen Ort

Warum musste es geschehn?»

Ze ontmoetten elkaar voor een vrolijke dans

Het was nog vroeg in het jaar

In de bleke gloed van de maan

Hij vlecht haar een wilgenkrans

Wat zijn belofte was?

Ze gingen om middernacht uit elkaar

Tot ziens

Ze werd wakker in het maanlicht

Heb er vele uren doorgebracht bij de rivier?

Wat er is gebeurd?

Ze zag, zoals die wilg bij de rivier

De hele zomer was

Vol verdriet en vol eenzaamheid

De verdorde bladeren klaar om te vallen

En het jaar liep ten einde

Ze bleef liever thuis bij haar huis en boerderij

Zag de meisjes naar de herfstdans gaan

Pijn en verlangen plaagden haar

Ze bleef zich afvragen

Wat is er met hem gebeurd?

Het was tijd voor de oude graaf

Wie vond haar leuk

'S Nachts kwam hij naar haar huis

Ze werden het donker in gesleept

Hij vroeg om haar hand

"In de kerker zit je geliefde"

Wil je hem in vrijheid zien?

Dus word mijn vrouw!»

— Ze had geen keus

Het plaagde de kwelling van haar minnaar

En zo moet het gebeuren!

Er was een huwelijksfeest in het dorp

Met veel drinken en dansen

Ze trouwden met haar bij dageraad

En nu staat de droevige bruid bij de rivier

In de hand de wilgenkrans

«In vrijheid ging mijn geliefde

Tot ziens voor altijd

De bladeren zijn verdord, de krans is verdord

Mijn liefde in een verre plaats

Waarom moest het gebeuren?"