Song Of My Undoing - Woe

Simple meanings drawn from silence.

Towards the edge of Sorrow’s open arms

Love, a frozen flame.

These words will be my undoing.

Trust, and with it came a

promise of loss

Selfish urges bind together flesh and hope to pierce and weather.

I think of you, I see your tears and anger.

The freezing silence crashing down

in bitter waves

Flesh fades away and I fear I’ll find these words will be my undoing.

Love, a frozen flame.

these words will be my undoing.

Truth, and with it came

a promise of loss

The sum of virtue is rot

Frozen, I have become porous, depraved, something born without a shadow.

Fragments and memories, collapse into myself, feel these urges all dissolving.

void that ingests our hopes reigns within these veins.

Compulsion and

confinement.

Are these our final words?

Labyrinthine exchange.

Condemnation is

the truest human form…

Tragedy borne of human madness.

Withdraw from the world and its lack of meaning.

ripping it all down, this massive fucking tomb.

Ravaged skies rain tears of

nothing.

I’m telling myself that there is only temporary grace and nothing is

sacred.

I tire of this journey, loathe its pretensions.

Wasted hours carved in

flesh.

Remember my name for the hate that it brings.

Discard the rest

Into the night, we were cast without a sound.

to the darkness, where words are

never found.

Take my hand and be warm against my side.

To the gallows where

death will make things right

Eenvoudige betekenissen ontleend aan stilte.

Naar de rand van Sorrow's open armen

Liefde, een bevroren vlam.

Deze woorden zullen mijn ondergang zijn.

Vertrouwen, en daarmee kwam een

belofte van verlies

Zelfzuchtige neigingen binden vlees samen en hopen te doorboren en te doorstaan.

Ik denk aan je, ik zie je tranen en woede.

De ijskoude stilte die neerstort

in bittere golven

Vlees vervaagt en ik vrees dat ik zal ontdekken dat deze woorden mijn ondergang zullen zijn.

Liefde, een bevroren vlam.

deze woorden zullen mijn ondergang zijn.

Waarheid, en daarmee kwam

een belofte van verlies

De som van de deugd is rot

Bevroren, ik ben poreus, verdorven geworden, iets geboren zonder schaduw.

Fragmenten en herinneringen, instorten in mezelf, voelen deze drang allemaal oplossen.

leegte die onze hoop opneemt regeert in deze aderen.

dwang en

beperking.

Zijn dit onze laatste woorden?

Labyrintische uitwisseling.

veroordeling is

de meest ware menselijke vorm...

Tragedie voortgekomen uit menselijke waanzin.

Trek je terug uit de wereld en haar gebrek aan betekenis.

alles naar beneden halen, dit enorme verdomde graf.

Verwoeste luchten regen tranen van

niets.

Ik zeg tegen mezelf dat er slechts tijdelijke genade is en niets is

heilig.

Ik heb genoeg van deze reis, walg van zijn pretenties.

Verspilde uren erin gehakt

vlees.

Onthoud mijn naam voor de haat die het met zich meebrengt.

Gooi de rest weg

In de nacht werden we zonder geluid gegoten.

naar de duisternis, waar woorden zijn

nooit gevonden.

Pak mijn hand en wees warm tegen mijn zij.

Naar de galg waar

de dood zal het goed maken