Ceaseless Jaws - Woe

And you

seeping

wet mass

Falling

again

Spilling out

to circle

the drain.

She drinks you down and spits you out into so many pieces.

Puddles of your ego.

Stains of who you thought you were.

Obsession stands just behind you, whispering into your ears.

Knows all of the

ways to guide you to relive your fears.

Consumed and penetrated, compromised and beaten down.

Alone and medicated,

anchored tight to help you drown.

Deep in this living tissue, frozen claws

compel the mind.

Some slaves, they choose their masters, others are born into

their lives…

Gather the wind.

It won’t lift you up from where you’ve landed.

Consumed by

guilt.

Faceless forces drain you empty.

Covered in scars.

Who can see the hooks

that guide you?

Helpless to change.

Forced to kneel forever in the dirt.

And in your proudest moments, swore you’d grow, swore you’d change.

Such grandiose convictions.

Who then, now, is left to blame?

Eaten alive.

Flesh torn from bone.

You’re left a shell.

Condemned as prey to

compulsion’s ceaseless jaws.

Need, she hides in the silence.

Fantasizes about how you’ll touch.

The warmth of your tears as she draws you near, over and over again.

Obsession stands just behind you, whispering into your ears.

Knows all of the

ways to guide you.

She knows all of your fears.

Jij ook

sijpelend

natte massa

vallen

nog een keer

uitlopen

ronddraaien

de afvoer.

Ze drinkt je leeg en spuugt je in zoveel stukjes uit.

Plassen van je ego.

Vlekken van wie je dacht dat je was.

Obsession staat vlak achter je en fluistert in je oren.

Kent alle

manieren om u te begeleiden om uw angsten opnieuw te beleven.

Verteerd en gepenetreerd, gecompromitteerd en neergeslagen.

Alleen en medicinaal,

stevig verankerd om je te helpen verdrinken.

Diep in dit levende weefsel, bevroren klauwen

de geest dwingen.

Sommige slaven, ze kiezen hun meesters, anderen worden geboren in...

hun levens…

Verzamel de wind.

Het zal je niet optillen van waar je bent geland.

Verbruikt door

schuld.

Gezichtsloze krachten zuigen je leeg.

Bedekt met littekens.

Wie kan de haken zien

die je leiden?

Hulpeloos om te veranderen.

Gedwongen om voor altijd in het vuil te knielen.

En op je meest trotse momenten, zwoer je dat je zou groeien, zwoer je dat je zou veranderen.

Zulke grandioze overtuigingen.

Wie is dan nu de schuldige?

Levend opgegeten.

Vlees van bot gescheurd.

Je houdt een schelp over.

Veroordeeld als prooi voor

de onophoudelijke kaken van de dwang.

Noodzaak, ze verstopt zich in de stilte.

Fantaseert over hoe je zult aanraken.

De warmte van je tranen terwijl ze je keer op keer naar je toe trekt.

Obsession staat vlak achter je en fluistert in je oren.

Kent alle

manieren om u te begeleiden.

Ze kent al je angsten.