Quietly, Undramatically - Woe

I threw my last years away

To focus on reality’s thread

And when I collapse I know

The string will continue to wind

And with these words I make an oath that silence will outlast me

It stretches far beyond the place that history will know me

For as I sit, secure in what I know is now before me

I focus on the end and how I know that it will take me

Quietly, undramatically

When you’re gone

Frozen images dissolve, discarded

With certainty

The struggles that we face disappear, uncaring

With disregard, quietly time shuffles through the room, unknowing

With disregard, undramatically we’ll fade and then this won’t matter

Breathe in, breathe out

No triumph to be found

Like a stone cast to the sea

I will be forgotten

Let this fade as a whimper against time

I will be forgotten

I will be forgotten

We will be forgotten

Ik heb mijn laatste jaren weggegooid

Om je te concentreren op de rode draad van de realiteit

En als ik instort, weet ik het

De snaar blijft opwinden

En met deze woorden zweer ik dat de stilte mij zal overleven

Het gaat veel verder dan de plaats waar de geschiedenis mij zal kennen

Want terwijl ik zit, veilig in wat ik weet dat nu voor me ligt

Ik concentreer me op het einde en hoe ik weet dat het me zal kosten

Rustig, ondramatisch

Als jij weg bent

Bevroren afbeeldingen lossen op, worden weggegooid

Met zekerheid

De worstelingen waarmee we worden geconfronteerd verdwijnen, onverschillig

Met minachting schuifelt de tijd stilletjes door de kamer, onwetend

Met minachting, ondramatisch zullen we vervagen en dan doet dit er niet toe

Adem in Adem Uit

Geen triomf te vinden

Als een steen naar de zee geworpen

Ik zal vergeten worden

Laat dit vervagen als een gejammer tegen de tijd

Ik zal vergeten worden

Ik zal vergeten worden

We zullen worden vergeten