Hometown Hooray - White Hinterland

Down by the old stone church

Where the joe-pye weed and the mallows grow

Those petals bigger then my fist

Watch them bob and bow when the wind does blow

There grows a cypress tree

And in its trunk I carved you name

And right beside it I carved mine

They’ll give you the hometown hooray

When you come home, baby

Bronze your combat boots

And set your bones in clay

Write down every word you ever had to say

No one wants to believe you died in vain

The first spring that you were gone

The women who lived on the flat roof-tops

Had sherds sewn with quickly germinating seeds of greens

In all of their Sapphic celebrations

They held fires and dances, chanted your name

Tied yellow ribbons round the trunks of trees in town

They’ll give you the hometown hooray

When you come home, baby

Bronze your combat boots

And set your bones in clay

Write down every word you ever had to say

With Homeric undertones and half the length

But the skies held a collusion of their own

And on the sunniest day there ever was

You died at the tusk of a bayonet

And Aphrodite found your body

Sprinkled nectar in your wounds

And you blood dripped red anemones

That shimmered just like precious stones

And they floated down the riverbank

To the tributary that now shares your name

And the rapids from then on ran red

They run red to this day

They’ll give you the hometown hooray

When you come home, baby

Oh bronze your combat boots

And set your bones in clay

Write down every word you ever had to say

With Homeric undertones and half the length

We used to walk past the blue schoolhouse

We wore our love like it was a crown

And our skin was a map we knew by heart

We never once got lost

We never once got lost

No one wants to believe you died in vain

The Sapphic women who love you so

Still cry every spring when the fennel goes

And the wheat and the barley and the hardy rye

Wither and go to seed

I walk down to the old stone church

Where the joe-pye weed and the mallows grow

Those petals droop now heavy with rain

Watch them bob and bow when the wind does blow

There, my favorite cypress tree

As tall as the steeples I can see

They’ve tied a yellow-ribbon 'round its trunk

That covers your name where I carved it twice

I rip that ribbon off the tree

Burn it down by the river that now shares your name

Place the ash where the water ravenously licks the riverbank

We used to walk past the blue schoolhouse

We wore our love like it was a crown

And our skin was a map I knew by heart

We never once got lost

We never once got lost

No one wants to believe you died in vain

Bij de oude stenen kerk

Waar de joe-pye wiet en de kaasjeskruid groeien

Die bloemblaadjes groter dan mijn vuist

Kijk hoe ze dobberen en buigen als de wind waait

Er groeit een cipresboom

En in zijn koffer kerf ik je naam

En ernaast sneed ik de mijne uit

Ze geven je de geboorteplaats hoera

Als je thuiskomt, schatje

Bronze je gevechtslaarzen

En zet je botten in klei

Schrijf elk woord op dat je ooit moest zeggen

Niemand wil geloven dat je tevergeefs bent gestorven

De eerste lente dat je weg was

De vrouwen die op de platte daken woonden

Had scherven genaaid met snel ontkiemende zaden van greens

In al hun Sapphische vieringen

Ze hielden vuren en dansten, scandeerden je naam

Gebonden gele linten rond de stammen van bomen in de stad

Ze geven je de geboorteplaats hoera

Als je thuiskomt, schatje

Bronze je gevechtslaarzen

En zet je botten in klei

Schrijf elk woord op dat je ooit moest zeggen

Met Homerische ondertonen en half zo lang

Maar de lucht had een eigen samenzwering

En op de zonnigste dag die er ooit was

Je stierf door de slagtand van een bajonet

En Aphrodite vond je lichaam

Nectar in je wonden gestrooid

En jullie bloed drupte rode anemonen

Dat glinsterde net als edelstenen

En ze dreven langs de rivieroever

Naar de zijrivier die nu jouw naam deelt

En de stroomversnellingen liepen vanaf dat moment rood

Ze lopen rood tot op de dag van vandaag

Ze geven je de geboorteplaats hoera

Als je thuiskomt, schatje

Oh, brons je gevechtslaarzen

En zet je botten in klei

Schrijf elk woord op dat je ooit moest zeggen

Met Homerische ondertonen en half zo lang

Vroeger liepen we langs het blauwe schoolgebouw

We droegen onze liefde alsof het een kroon was

En onze huid was een kaart die we uit ons hoofd kenden

We zijn nooit verdwaald

We zijn nooit verdwaald

Niemand wil geloven dat je tevergeefs bent gestorven

De Sapphische vrouwen die zo van je houden

Huil nog steeds elk voorjaar als de venkel gaat

En de tarwe en de gerst en de winterharde rogge

Verdorren en ga naar zaad

Ik loop naar de oude stenen kerk

Waar de joe-pye wiet en de kaasjeskruid groeien

Die bloemblaadjes hangen nu zwaar van de regen

Kijk hoe ze dobberen en buigen als de wind waait

Daar, mijn favoriete cipresboom

Zo hoog als de torens die ik kan zien

Ze hebben een geel lint om zijn stam gebonden

Dat dekt je naam waar ik hem twee keer heb uitgehouwen

Ik scheur dat lint van de boom

Brand het af bij de rivier die nu jouw naam deelt

Plaats de as waar het water hongerig de rivieroever likt

Vroeger liepen we langs het blauwe schoolgebouw

We droegen onze liefde alsof het een kroon was

En onze huid was een kaart die ik uit mijn hoofd kende

We zijn nooit verdwaald

We zijn nooit verdwaald

Niemand wil geloven dat je tevergeefs bent gestorven