A Beast Washed Ashore - White Hinterland

'Neath the leaden lid

I saw your face

Ashen and pale as you walked away

And I stayed behind

Oh Where’d you go

Dearest friend of mine

Can you recall the lurid scene of savagery

The sea beast belly-up and beached

Twice as long as a seven mast ship

They took him apart with pliers and a crane

Oh they took him apart, though it took several days

And they took him apart and the townspeople came

And chit-chattered away

The sky that night seemed lacerated

Each cloud a con- contusion

Some wade in the water to wash his bones off

I wade in the water and I watch 'em

Then they stack him up on a pushcart

Haul him off to the maritime museum

The horizon boasts a widowed light

That punches pinholes 'tween the sycamores and pines

And through the sodden bogs I make my way back home

The biddies of the town can chew this tale down

And gnaw it into skeletal scraps 'til fiction is fact

See the truckling trees, bare in the air

But for struggling kites

Oh!

His bones are bleached, laid out on the truck

His teeth are brushed and his mouth is shut

His bones are tied with twine and screws

Put on poles, hoisted up in a room

I recall looking once 'neath your lids

To a universe full of starts

And the days drag on awfully long

When you’re not one who can carry on

Chit-chattering away

Chit-chattering away…

'Onder het loden deksel'

Ik zag je gezicht

Asgrauw en bleek toen je wegliep

En ik bleef achter

Oh waar ging je heen?

Beste vriend van mij

Kun je je de lugubere scène van wreedheid herinneren?

Het zeebeest buik omhoog en strandde

Twee keer zo lang als een zevenmastschip

Ze haalden hem uit elkaar met een tang en een kraan

Oh, ze hebben hem uit elkaar gehaald, al duurde het een paar dagen

En ze haalden hem uit elkaar en de stedelingen kwamen

En kletsend weg

De lucht die nacht leek verscheurd

Elke wolk een kneuzing

Sommigen waden in het water om zijn botten eraf te wassen

Ik waad in het water en ik kijk naar ze

Dan stapelen ze hem op een karretje

Sleep hem naar het maritiem museum

De horizon heeft een weduwnaar licht

Dat ponst gaatjes tussen de platanen en dennen

En door de doorweekte moerassen ga ik terug naar huis

De biddies van de stad kunnen dit verhaal opeten

En knaag het tot skeletresten tot fictie een feit is

Zie de vrachtauto's, kaal in de lucht

Maar voor worstelende vliegers

Oh!

Zijn botten zijn gebleekt, op de vrachtwagen gelegd

Zijn tanden zijn gepoetst en zijn mond is dicht

Zijn botten zijn vastgebonden met touw en schroeven

Zet op palen, opgehesen in een kamer

Ik herinner me dat ik een keer 'onder je oogleden' keek

Naar een universum vol starts

En de dagen duren ontzettend lang

Wanneer je niet iemand bent die door kan gaan

Lekker kletsen

Lekker kletsen…