The London Sun - Wheatus

Socrates ain’t got nothin on me when it comes to overthinking

Paranoid, is how I prefer to be into the ground I’m sinkin'

Then you call, and you say, in your ordinary way that you can’t help me out of the ordinary

You’re just like the London son, man you’re over and done with before you’ve

begun

and I won’t be like the only one who would stand here and smile and try to be fun when I say

Hey baby what went wrong we go back to beginnings of stories too long to be told

Like you were the only one who ever got left in the dark by the London sun.

Hurricanes are blowing out my brains but my eyes are calm and hollow

Air plane stalls from the sky it falls you can read the news tomorrow

Then you call, Then you call, and you say, and you say, in your ordinary way,

that your life, that your life, with me has become too fucking ordinary

Leave if you want to leave It’s alright…

I know what it’s like to feel like…

life is passing by and you are stuck in the place you’re in,

Ordinary space you’re in, stuck out of luck in this place that I’m stuck in with YOU.

You’re just like the London son, man you’re over and done with before you’ve

begun

and I won’t be like the only one who would stand here and smile and try to be fun when I say

Hey baby what went wrong we go back to beginnings of stories too long to be told

Like you were the only one who ever got left in the dark by the London

Socrates heeft niets tegen mij als het gaat om overdenken

Paranoïde, zo ben ik het liefst in de grond, ik zink

Dan bel je, en zeg je, op je gewone manier dat je me niet kan helpen op de gewone manier

Je bent net als de Londense zoon, man met wie je klaar bent voordat je dat hebt gedaan

begonnen

en ik zal niet de enige zijn die hier zou staan ​​en glimlachen en proberen leuk te zijn als ik zeg

Hey schat, wat ging er mis, we gaan terug naar het begin van verhalen te lang om te vertellen

Alsof jij de enige was die ooit in het donker werd achtergelaten door de Londense zon.

Orkanen blazen mijn hersenen uit, maar mijn ogen zijn kalm en hol

Vliegtuig hapert uit de lucht het valt je kunt morgen het nieuws lezen

Dan bel je, dan bel je, en je zegt, en je zegt, op je gewone manier,

dat jouw leven, dat jouw leven, met mij te gewoon is geworden

Ga weg als je weg wilt Het is goed...

Ik weet hoe het is om je te voelen...

het leven gaat voorbij en je zit vast op de plek waar je bent,

Gewone ruimte waarin je je bevindt, pech gehad op deze plek waar ik vastzit met JOU.

Je bent net als de Londense zoon, man met wie je klaar bent voordat je dat hebt gedaan

begonnen

en ik zal niet de enige zijn die hier zou staan ​​en glimlachen en proberen leuk te zijn als ik zeg

Hey schat, wat ging er mis, we gaan terug naar het begin van verhalen te lang om te vertellen

Alsof jij de enige was die ooit in het donker werd achtergelaten door de London