Aube - Vova

Posé sur un toit d’Paname

Et je guette l’aube depuis le parapet

J'évalue le poids d’mon âme

Hors du temps comme si je savais pas rapper

J’vis dans le noir comme une proie sans lumière

Le ventre vide devant croissant lunaire

KKK quand les croix s’allumèrent

J’revois l’histoire, ouais, mon gars ça m'énerve

Ah ouais…

Longue est la nuit, courte est la vie

Ah ouais…

J’pense à l’avenir que quand il arrive

J’m'éloigne de ceux qui te définissent au teint

J’deviens nostalgique de mes 17 ans

Et je vois les lumières de la ville s'éteindre

La liste de mes proches partis qui s'étend

Rayon d’soleil qui me sort de mes songes

Trop énervé

Juste un message

J’confonds nuit et jour

Ouais le jour me nuit

Tu m’as tendu ta joue… maintenant je m’ennuie

J’fais le tour de la Terre

J’fais le tour de la Terre

J’fais le tour de la Terre

Pour que l’aube ne s’arrête jamais

6 heures du mat' non on va pas s’taire

Même à deux de tens' on cause

À l’aube j’attrape le ghetto blaster comme le travailleur qui prend son poste

Et quand les défis deviennent joie

Je me sens comme sur la banquise: libre

Entre fin de nuit, début de jour

Je ne suis qu’un écrivain qui s’livre

Là c’est trop tôt faut pas m’demander l’heure

SDF assis sur deux matelas

On leur reproche juste de montrer leur vie

Lueur traverse cellule de Mandela

J’perds le réseau alors lance des signes

J’guette l’horizon, j’vois que l’aube se dessine

C’qu’on est habiles lorsque l’on se désire

Mais pourtant c’est sans mobile que l’on se décime

Vie n’est qu’série d'épisodes

Regarde le vide et puis saute

Le regard des autres est puissant

Tu veux devenir l'épicentre

T’es dans les rapides, ça va vite, tu joues les pilotes

C’est pas toujours nous, dans la vie, qui manipulons

Il t’faut les épaules pour atteindre l'épilogue

Et je l’emmènerai au pôle pour passer des nuits plus longues

J’fais le tour de la Terre

J’fais le tour de la Terre

J’fais le tour de la Terre

Pour que l’aube ne s’arrête jamais

Je ne sais plus quand c’est, je démarre à la seconde

J’veux plus me mettre en scène, j’veux que la menace tombe

Marcher dans le désert, les mains dans le veston

La nuit porte conseil, je lui pose des questions

J’cherche le sommeil quand il m’a déjà quitté

Comme le soleil, la lune m’a déjà guidé

Morphée m’regarde, me dit «Toi déjà qui t’es ?»

C’est normal, vue ma dette, j’me demande: l’ai-je acquitté?

L’heure où dans ma tête se battent trop d’idées

Mon cerveau rappelle un soldat au D Day

J’pense à ceux qui n’ont pas d’assiette c’tin-ma au p’tit déj'

Et à tous les Muslims en détresse au Tibet

Avant qu’le réveil sonne, la nuit j'écris mes sonnets

Lorsque le ciel est sombre, moi je quitte la maisonnée

J’ai gardé mon allure pour atteindre le sommet

Mais aujourd’hui, c’est la Lune qui attendra le soleil

J’fais le tour de la Terre

J’fais le tour de la Terre

J’fais le tour de la Terre

Pour que l’aube ne s’arrête jamais

Geplaatst op een dak van Parijs

En ik kijk naar de dageraad vanaf de borstwering

Ik beoordeel het gewicht van mijn ziel

Zonder tijd alsof ik niet kan rappen

Ik leef in het donker als een prooi zonder licht

De lege buik voor de maansikkel

KKK toen de kruizen oplichtten

Ik zie het verhaal weer, ja, mijn jongen, het irriteert me

O ja…

Lang is de nacht, kort is het leven

O ja…

Ik denk pas aan de toekomst als die komt

Ik distantieer me van degenen die jou definiëren op basis van huidskleur

Ik word nostalgisch van mijn 17 jaar

En ik zie de stadslichten uitgaan

De lijst met mijn dierbaren strekt zich uit

Zonnestraal die me uit mijn dromen haalt

te kwaad

Even een berichtje

Ik verwar dag en nacht

Ja, de dag brengt me nacht

Je gaf me je wang... nu verveel ik me

Ik ga rond de aarde

Ik ga rond de aarde

Ik ga rond de aarde

Zodat de dageraad nooit stopt

6 uur 's morgens, nee, we gaan niet zwijgen

Zelfs bij twee van de tienen praten we

Bij het aanbreken van de dag vang ik de gettoblaster zoals de arbeider die zijn baan overneemt

En wanneer uitdagingen vreugde worden

Ik voel me als op de ijsschots: vrij

Tussen late nacht, vroege dag

Ik ben maar een schrijver die zich overgeeft

Het is te vroeg, vraag me niet hoe laat het is

daklozen zittend op twee matrassen

Ze krijgen gewoon de schuld dat ze hun leven laten zien

Glimmer gaat door Mandela's cel

Ik verlies het netwerk en start dan borden

Ik kijk naar de horizon, ik zie dat de dageraad nadert

Hoe slim zijn we als we elkaar willen

Maar toch is het zonder motief dat we worden gedecimeerd

Het leven is slechts een reeks afleveringen

Staar in de leegte en spring dan

De blik van anderen is krachtig

Jij wilt het epicentrum zijn

Jij in de stroomversnelling, het gaat snel, jij speelt de piloten

Het zijn niet altijd wij in het leven die manipuleren

Je hebt je schouders nodig om de epiloog te bereiken

En ik zal haar naar de paal brengen om langere nachten door te brengen

Ik ga rond de aarde

Ik ga rond de aarde

Ik ga rond de aarde

Zodat de dageraad nooit stopt

Ik weet niet wanneer het is, ik begin bij de tweede

Ik wil mezelf niet meer op het podium zetten, ik wil dat de dreiging valt

Met je handen in je jas door de woestijn lopen

De nacht brengt advies, ik stel haar vragen

Ik zoek slaap als die me al verlaten heeft

Net als de zon heeft de maan me al geleid

Morpheus kijkt me aan, zegt "Wie ben jij al?"

Het is normaal, gezien mijn schuld vraag ik me af: heb ik die betaald?

De tijd dat er in mijn hoofd te veel ideeën vechten

Mijn brein herinnert een soldaat op D Day

Ik denk aan degenen die geen c'tin-ma-bord hebben bij het ontbijt

En aan alle moslims in nood in Tibet

Voordat de wekker gaat, schrijf ik 's nachts mijn sonnetten

Als de lucht donker is, vertrek ik van huis

Ik hield mijn tempo aan om de top te bereiken

Maar vandaag wacht de maan op de zon

Ik ga rond de aarde

Ik ga rond de aarde

Ik ga rond de aarde

Zodat de dageraad nooit stopt