Я знаю - Воскресение

Я чуствую время, как чуствуют сердцем дыхание ноты.

Как чуствует зрение законы пространства.

Как делится голос на выдох и вдох,

Секундная стрелка считает минуты,

Я знаю, года — это дети столетий,

Я знаю, я знаю…

Мечтами, желаньями, мыслями всеми стараюсь всё время

Порвать эти сети, найти перекрёсток дорог.

И дальше идти не в привычную сторону — к смерти,

От юности к старости, из дому и за порог.

И дальше идти не в привычную сторону — к смерти,

От юности к старости, из дому и за порог.

Я знаю, года — это дети столетий,

Я знаю, я знаю…

Я эту дорогу пройду до конца на коленях,

И время сначала покажется облаком маленьким-маленьким.

Лёгким, далёким-далёким настолько…

Только что было, и вот уже нет,

И растаяло в небе как осень, как ночь и как дым.

Лёгким, далёким-далёким-далёким-далёким-далёким…

Только что было, и вот уже нет,

И растаяло в небе как осень, как ночь и как дым.

Ik voel de tijd, zoals het hart de adem van een noot voelt.

Hoe de visie de wetten van de ruimte voelt.

Hoe de stem is verdeeld in uitademing en inademing,

De secondewijzer telt de minuten

Ik weet dat jaren kinderen van eeuwen zijn,

Ik weet het…

Met dromen, verlangens, gedachten, probeer ik de hele tijd

Breek deze netwerken, zoek een kruispunt.

En ga dan niet in de gebruikelijke richting - tot de dood,

Van jeugd tot ouderdom, van thuis en daarbuiten.

En ga dan niet in de gebruikelijke richting - tot de dood,

Van jeugd tot ouderdom, van thuis en daarbuiten.

Ik weet dat jaren kinderen van eeuwen zijn,

Ik weet het…

Ik zal deze weg tot het einde lopen op mijn knieën,

En de tijd zal in het begin een kleine, kleine wolk lijken.

Licht, ver, ver weg dus...

Het is net gebeurd, en nu is het weg,

En het smolt in de lucht als de herfst, als de nacht en als rook.

Licht, ver, ver, ver, ver, ver...

Het is net gebeurd, en nu is het weg,

En het smolt in de lucht als de herfst, als de nacht en als rook.