Снежная баба - Воскресение

Она стоит в нелепой позе, ни жива и ни мертва,

А мне другой не надо нынче,

Пусть красивых в мире тыши,

Нет ее белей и чище,

И другой такой не сыщешь,

Хоть ты тресни!

Aх эта женщина веселая, большая, вся из снега.

Для любви ее душа, а ноги созданы для бега.

Я бегу с любимой рядом,

Как глаза ее ясны!

Я томлюсь под нежным взглядом,

Доживет ли до весны

Такая краля?

А весною станут мелочными зимние мечты.

К нам тогда приходят девочки, с которыми на «ты»,

Берут нас теплыми руками

Вместе с нашими мечтами,

Как клещами, и ночами

Шепчут нам: «Останься с нами»,

Вот уж дудки!

Но не вечно наше лето и октябрь не умолим.

Ну конечно мы об этом не особенно скорбим.

Нас очаруют и ослепят

Феи летних отпусков.

Ах, отчего- ж они зимой не лепят

Снежных мужиков?!

Ze staat in een absurde pose, noch levend noch dood,

En ik heb er vandaag niet nog een nodig,

Moge je mooi zijn in de wereld,

Er is geen witter en schoner,

En je zult geen andere vinden zoals deze

Zelfs als je kraakt!

Oh, deze vrouw is vrolijk, groot, alle sneeuw.

Haar ziel is voor liefde en haar benen zijn gemaakt om te rennen.

Ik ren met mijn geliefde,

Hoe helder zijn haar ogen!

Ik kwijn weg onder een vriendelijke blik,

Zal het overleven tot de lente?

Zo'n schat?

En in de lente worden winterdromen kleinzielig.

Dan komen meisjes naar ons toe, met wie op "jij",

Ze nemen ons met warme handen aan

Samen met onze dromen

Zoals teken, en 's nachts

Ze fluisteren tegen ons: "Blijf bij ons",

Hier zijn de pijpen!

Maar onze zomer is niet voor altijd en we zullen oktober niet smeken.

Nou, daar treuren we natuurlijk niet echt om.

We zullen gecharmeerd en verblind zijn

Zomervakantie feeën.

Oh, waarom schimmelen ze niet in de winter?

Sneeuwmannen?!