Ukkonen - Vorna

Ammoisen päivän raunioilla

ryömii kansa riutunut

Sen murtuneilla reunahilla

meitä katson ja häpeän

Vainko taivaamme liekki valaisee

meitä täällä kadossa

eksyneiden kurjassa talossa

Vieläkö jaksaa tuo liekkimme nousta

lyödä halki aikojen

ja hirttää harhan paimenen

Synnin peiton alla

karuimmalla kukkulalla

täällä itkette tulevaa

Viimeisellä atrialla

eloanne säälimällä

vain juoksette kohti kuolemaa

Tämäkö muka on

elomme ainohon totuus

Oi, Ukko, ilmojen herra

mahtisi vielä näytä

ja hautaa tuo hengen surma

näiden eksyneiden turma

Jo nousen polviltani

ja tunnen ruumiini

Jo avaan silmäni

ja maistan vereni

Tänne sateeseen

aina sieluni palaa

Vain maahan voin koskaan

henkeni valaa

In de ruïnes van een lange dag

kruipt de mensen naar beneden

Met zijn gebroken randen

Ik kijk en schaam me

Alleen de vlam van onze hemel verlicht

ons hier verloren

verloren in een ellendig huis

Is het nog mogelijk dat die vlam opstijgt?

verslaan door de eeuwen heen

en hangt de herder van begoocheling op

Onder het mom van zonde

op de meest kale heuvel

hier huil je voor de toekomst

Bij de laatste Atria

heb medelijden met je leven

je rent gewoon de dood tegemoet

Is dit de bedoeling?

ons leven is de enige waarheid

Oh, echtgenoot, heer van de lucht

kan nog steeds laten zien

en begraaf die dood van de geest

van deze verloren Turma

Ik kom van mijn knieën

en ik ken mijn lichaam

Ik doe mijn ogen al open

en ik proef mijn bloed

Het regent hier

altijd keert mijn ziel terug

Alleen op de grond kan ik ooit

mijn ziel stroomt