Kaivatun uni - Vorna

Yöni hiljaisuus ja raskas huokaus

Enkä voi nukahtaa

Vajosin syvemmälle, hävisin pimeämmälle

ajatukselle kuin koskaan

Katosin kauemmaksi, hajosin pienemmäksi

olevaksi kuin koskaan

Pian kasvosi taas näkisin

Näen ne vaikka väkisin

Lämmin tuuli henkii uskoa tulevaan

ja muistot kaukaiset olevaksi seisomaan

Vaan kun ei toivo olisi ehtinytkään itää

eikä maailman laita voisi paikkaansa pitää

Silmäsi sameat eivät eteenpäin enää näe

Ruumiisi keveä vasten kovaa maata painava

Ihosi tunnoton, kylmä ja kalpea

Kadonnut mielesi Tuonen mustaama

Unohdit laulun, kadotit kaiken naurun

huomassa petojen liian voimakkaiden

Verhotut valheet sisälläs palaa

eikä harha milloinkaan haihtuisi pois

Ei mennyt enää koskaan saa

kaltaistansa seuraajaa

Löydän vielä minäkin kodin kivisen

kun pimeä luokseni hiipii ja häätää minut pois

Yöni hiljaisuus, upottava tyhjyys

En saa nukahtaa

De stilte van mijn nacht en een zware zucht

En ik kan niet slapen

Ik zonk dieper, ik verloor donkerder

tot een idee als nooit tevoren

Ik verdween verder, ik viel kleiner uit elkaar

om te zijn als nooit tevoren

Ik zou je gezicht snel weer zien

Ik zie ze zelfs met geweld

De warme wind ademt vertrouwen in de toekomst

en herinneringen zijn ver om op te staan

Maar toen er geen hoop op ontkieming was

noch zou de wereld waar kunnen zijn

Je ogen zijn niet meer zichtbaar

Zwaar wegen van je lichaam tegen harde grond

Je huid is gevoelloos, koud en bleek

Ben je verstand kwijt Tuonen is zwartgeblakerd

Je bent het liedje vergeten, je hebt al het gelach verloren

merk op dat de beesten te krachtig zijn

De gesluierde ligt binnenin branden

en de waan zou nooit verdampen

Nooit meer zal nooit worden

een volger zoals hij

Ik zal nog steeds een rotsachtig huis vinden

wanneer de duisternis naar me toe kruipt en me weggooit

De stilte van mijn nacht, de zinkende leegte

Ik mag niet in slaap vallen