Vestibule of Hell - Voices From The Fuselage

Seething with a hunger only you can fill

I am the specimen you bend to your will

You pertain to everything I despise and it shows

My body burns and throes

This love I yearn for, is hard to see

Though trails of smoke and enkindled trees

I have to be free…

You suspect

You suspect

You suspect…

But I know

Just how it feels to be pushed aside

And I know

Just how many demons still reside

I’m alone, all alone, in every essence bar my mind

My little ventricle of light

I know…

Place me in containment, away from harm

All but yours, I long for calm

I pertain to everything you detest and it shows

The light will swell and grow

This world I cling to, is history

Through walls of bodies and apathy

I need some relief…

You suspect

You suspect

You suspect…

But I know

Just how it feels to be pushed aside

And I know

Just how many demons still reside

I’m alone, all alone, in every essence bar my mind

My little ventricle of light

I know

Just how it feels to be locked away

And I know

How you wish my ailment falls astray

I’m overthrown, overthrown by something I cannot quell

My little vestibule of hell

I know

Ziedend van een honger die alleen jij kunt vullen

Ik ben het exemplaar dat u naar uw wil buigt

Je hoort bij alles wat ik veracht en dat blijkt

Mijn lichaam brandt en doet pijn

Deze liefde waar ik naar verlang, is moeilijk te zien

Hoewel rooksporen en ontstoken bomen

Ik moet vrij zijn...

je vermoedt

je vermoedt

Je vermoedt...

Maar ik weet

Hoe het voelt om aan de kant te worden geschoven

En ik weet

Hoeveel demonen wonen er nog?

Ik ben alleen, helemaal alleen, in elke essentie behalve mijn geest

Mijn kleine ventrikel van licht

Ik weet…

Plaats me in de insluiting, ver weg van kwaad

Alles behalve de jouwe, ik verlang naar rust

Ik hecht aan alles wat je verafschuwt en dat blijkt

Het licht zal opzwellen en groeien

Deze wereld waar ik me aan vastklamp, is geschiedenis

Door muren van lichamen en apathie

Ik heb wat opluchting nodig...

je vermoedt

je vermoedt

Je vermoedt...

Maar ik weet

Hoe het voelt om aan de kant te worden geschoven

En ik weet

Hoeveel demonen wonen er nog?

Ik ben alleen, helemaal alleen, in elke essentie behalve mijn geest

Mijn kleine ventrikel van licht

Ik weet

Hoe het voelt om opgesloten te zitten

En ik weet

Hoe je zou willen dat mijn aandoening op een dwaalspoor raakt

Ik ben omvergeworpen, omvergeworpen door iets dat ik niet kan onderdrukken

Mijn kleine vestibule van de hel

Ik weet