Здесь вам не равнина (Вершина) - Владимир Высоцкий

Здесь вам не равнина, здесь климат иной.

Идут лавины одна за одной.

И здесь за камнепадом ревет камнепад.

И можно свернуть, обрыв обогнуть,

Но мы выбираем трудный путь.

Опасный как военная тропа.

Кто здесь не бывал, кто не рисковал —

Тот сам себя не испытал,

Пусть даже внизу он звезды хватал с небес.

Внизу не встретишь, как не тянись,

За всю свою счастливую жизнь

Десятой доли таких красот и чудес.

Нет алых роз и траурных лент,

И не похож на монумент

Тот камень, что покой тебе подарил.

Как Вечным огнем, сверкает днем

Вершина изумрудным льдом,

Которую ты так и не покорил.

И пусть говорят — да, пусть говорят!

Но нет — никто не гибнет зря,

Так — лучше, чем от водки и от простуд.

Другие придут, сменив уют

На риск и непомерный труд, —

Пройдут тобой не пройденный маршрут.

Отвесные стены — а ну, не зевай!

Ты здесь на везение не уповай.

В горах ненадежны ни камень, ни лед, ни скала.

Надеемся только на крепость рук,

На руки друга и вбитый крюк,

И молимся, чтобы страховка не подвела.

Мы рубим ступени.

Ни шагу назад!

И от напряженья колени дрожат,

И сердце готово к вершине бежать из груди.

Весь мир на ладони — ты счастлив и нем

И только немного завидуешь тем,

Другим, — у которых вершина еще впереди.

Hier is geen vlakte voor jou, hier is het klimaat anders.

Lawines volgen elkaar op.

En hier, achter het gesteente, brult het gesteente.

En je kunt je omdraaien, rond de klif gaan,

Maar we kiezen voor de moeilijke weg.

Gevaarlijk als een militair pad.

Wie is hier niet geweest, wie heeft niet geriskeerd -

Hij heeft zichzelf niet getest

Zelfs als hij de sterren van de hemel beneden greep.

Je zult elkaar hieronder niet ontmoeten, als je geen contact zoekt,

Voor mijn hele gelukkige leven

Een tiende van zulke schoonheden en wonderen.

Er zijn geen scharlaken rozen en rouwlinten,

En het ziet er niet uit als een monument

De steen die je rust gaf.

Als een eeuwige vlam, fonkelt gedurende de dag

Top van smaragd ijs

Die je nooit hebt overwonnen.

En laat ze praten - ja, laat ze praten!

Maar nee - niemand sterft tevergeefs,

Dus - beter dan wodka en verkoudheid.

Anderen zullen komen, veranderend comfort

Bij risico en exorbitant werk, -

Je passeert de route die je niet hebt afgelegd.

Doorzichtige muren - nou, niet geeuwen!

Je bent hier niet afhankelijk van geluk.

In de bergen is noch steen, noch ijs, noch rots betrouwbaar.

We vertrouwen alleen op de kracht van handen,

Op de handen van een vriend en een gedreven haak,

En we bidden dat de verzekering niet faalt.

We snijden stappen.

Geen stap terug!

En knieën trillen van spanning,

En het hart is klaar om van de borst naar de top te rennen.

De hele wereld in de palm van je hand - je bent gelukkig en stom

En alleen een beetje jaloers op die

Anderen, voor wie het hoogtepunt nog moet komen.