Милицейский протокол - Владимир Высоцкий

Считай по-нашему, мы выпили немного.

Не вру, ей-бога... Скажи, Серега!

И если б водку гнать не из опилок,

То че б нам было с трех, четырех, пяти бутылок?

Вторую пили близь прилавка в закуточке,

Но это были еще цветочки.

Потом - в скверу, где детские грибочки,

Потом - не помню.

Дошел до точки.

Я пил из горлышка, с устатку и не евши,

Но я, как стекло был, то есть остекленевший.

А уж когда коляска подкатила,

Тогда в нас было семьсот на рыло!

Мы, правда, третьего насильно затащили.

Ну, тут промашка, тут, конечно, мы переборщили.

А что очки товарищу разбили,

Так то портвейном усугубили.

Но товарищ первый нам сказал, что, мол, "Уймитесь",

Что - "Не буяньте", говорит, - "И разойдитесь".

На "разойтись" я, кстати, сразу же согласился

И разошелся, то есть расходился.

Но если я кого ругал - карайте строго!

Но это вряд ли... Я вообще не ругаюсь, скажи, Серега!

А что упал - так то от помутнения.

Орал не с горя - от отупения.

Теперь дозвольте пару слов без протокола.

Чему нас учит, так сказать, семья и школа?

Что жизнь сама таких накажет строго.

Тут мы согласны... Скажи, Серега!

Вот он проснется утром, протрезвеет, скажет:

"Пусть жизнь осудит, пусть жизнь накажет!".

А вы отпустите - вам же легче будет.

Ну чего возиться, раз жизнь осудит.

Вы не глядите, что Сережа все кивает.

Он соображает, он все понимает!

А что мычит, так это он от волнения,

От осознания, так сказать, и просветления.

Не запирайте, люди!

Плачут дома детки...

Ему же в Химки, а мне аж вон в Медведки!

Да все равно: автобусы не ходят,

Метро закрыто, в такси не содят.

Приятно все-таки, что нас тута уважают:

Гляди, Серега, подвозят, гляди - сажают!

Разбудит утром не петух, прокукарекав,

Сержант подымет, как человеков...

Нас чуть не с музыкой проводят, как проспимся.

Я рупь заначил, слышь, Серега, опохмелимся!

И все же, брат, трудна у нас дорога!

Эх, бедолага!

Ну спи, Серега...

Denk aan onze manier, we dronken een beetje.

Ik lieg niet, bij God... Vertel het me, Seryoga!

En als wodka niet uit zaagsel werd gedreven,

Wat zouden we hebben van drie, vier, vijf flessen?

Ze dronken de tweede bij de toonbank in een hoek,

Maar het waren nog steeds bloemen.

Dan - in het park, waar kinderpaddestoelen,

Dan herinner ik het me niet meer.

Kwam ter zake.

Ik dronk uit de nek, van de uitputting en at niet,

Maar ik was als glas, dat wil zeggen, geglazuurd.

En toen het rijtuig oprolde,

Toen hadden we er zevenhonderd op de snuit!

Toegegeven, we hebben de derde met geweld gesleept.

Nou, hier is een fout, hier zijn we natuurlijk te ver gegaan.

En dat de bril van een vriend kapot was,

Dus maakten ze het nog erger met portwijn.

Maar de eerste kameraad vertelde ons dat, ze zeggen: "Rustig maar",

Wat - "Niet luidruchtig worden", zegt hij, "en verspreiden."

Trouwens, ik stemde er meteen mee in om te "verspreiden"

En hij verspreidde zich, dat wil zeggen, verspreid.

Maar als ik iemand uitschold - streng straffen!

Maar dat is nauwelijks... Ik vloek helemaal niet, vertel het me, Seryoga!

En wat viel - dus het is van bewolking.

Hij schreeuwde niet van verdriet - van verbijstering.

Laat me nu een paar woorden zeggen zonder protocol.

Wat leren we bij wijze van spreken, familie en school?

Dat leven zelf zal hen zwaar straffen.

Hier zijn we het over eens... Vertel eens, Seryoga!

Hier wordt hij 's morgens wakker, nuchter, zegt:

"Laat het leven oordelen, laat het leven straffen!"

En je laat los - het zal gemakkelijker voor je zijn.

Nou, waarom rommelen, want het leven zal oordelen.

Je ziet er niet uit dat Seryozha knikt.

Hij denkt, hij begrijpt alles!

En wat loeit is hij van opwinding,

Van bewustzijn, om zo te zeggen, en verlichting.

Sluit geen mensen op!

Kinderen huilen thuis...

Hij is in Khimki, en ik ben al in Medvedki!

Het maakt niet uit, de bussen rijden niet,

De metro is gesloten, taxi's zijn niet toegestaan.

Toch is het fijn dat ze ons hier respecteren:

Kijk Seryoga, ze brengen je groot, kijk - ze zetten je in de gevangenis!

's Morgens wakker worden is geen haan, kraaide,

De sergeant zal optillen als mensen...

We worden bijna begeleid door muziek, terwijl we ons verslapen.

Ik heb een roebel verdiend, luister Seryoga, laten we dronken worden!

En toch, broeder, onze weg is moeilijk!

Euh, arme kerel!

Ga slapen Seryoga...